Βυθίσατε το Oruc Reis;

της Αγγελικής Σπανού

Αν τουρκικό ερευνητικό σκάφος ρίξει καλώδια στην ελληνική υφαλοκρηπίδα που περιλαμβάνεται στην ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είναι, τυπικά, υποχρεωμένες να αντιδράσουν.

Αυτό που δεν συνέβη στο Καστελλόριζο γιατί δεν περιλαμβάνεται σε διακηρυγμένη ΑΟΖ, θα πρέπει, με βάση τους κανόνες προστασίας κυριαρχικών δικαιωμάτων, να συμβεί αν η Άγκυρα στοχεύσει την Κρήτη, τη Ρόδο, την Κάσο ή την Κάρπαθο.
Με άλλα λόγια θα πρέπει να γίνει αποτροπή που μπορεί να οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο.

Το ξέρουμε; Το θέλουμε;

Ζαλισμένη από την έξαρση της πανδημίας και μπροστά σε ένα φθινόπωρο σφοδρής οικονομικής κρίσης, με την ενημέρωση από πολλά ΜΜΕ για τα ελληνοτουρκικά να είναι από απλοϊκή έως λαϊκιστική, η κοινή γνώμη, απολύτως δικαιολογημένα, μπορεί να μην ξέρει τι θέλει.

Σαφώς και υπάρχει συλλογική βούληση για υπεράσπιση της πατρίδας, όπως συνέβη πριν από λίγους μήνες στον Εβρο, αλλά πιθανώς δεν υπάρχει απόλυτη επίγνωση ότι αυτό μπορεί να σημαίνει αίμα.

Η εξέλιξη ενός θερμού επεισοδίου δεν μπορεί να προβλεφθεί. Οι γκουρού που μιλούν στο παρασκήνιο για “ελεγχόμενο” ή “περιορισμένο” θερμό επεισόδιο, απλά δεν έχουν ιδέα από στρατιωτική εμπλοκή.

Αν ξεκινήσει η στρατιωτική αναμέτρηση, κανείς δεν ξέρει πώς θα αντιδράσει η άλλη πλευρά, ποια θα είναι η συνέχεια, πότε και πώς θα δοθεί το τέλος.

Το βέβαιο είναι ότι σε συνθήκες σύρραξης τον πρώτο λόγο έχουν οι στρατιωτικοί και οι πολιτικοί παρακολουθούν από απόσταση είτε το θέλουν είτε όχι.

Μπροστά σε ένα πραγματικό και μεγάλο κίνδυνο όπως αυτόν που δημιουργεί η έξαλλη τουρκική επιθετικότητα, το λιγότερο που θα μπορούσε να γίνει είναι να διαμορφωθεί εθνικό μέτωπο και ευρεία συναίνεση στα βασικά:

  • Ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση της ελληνικής πλευράς αν ο Ερντογάν (όπως όλα δείχνουν) φτάσει στα άκρα;
  • Πρέπει και πότε να υποχωρήσει η διπλωματία και να επιλεγεί στρατιωτική λύση ανεξαρτήτως κόστους;
  • Ποια θα είναι η επόμενη μέρα ενός θερμού επεισοδίου;
  • Μήπως πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο;
  • Τι μπορεί να γίνει για να αποφευχθεί;
  • Ποιες είναι οι συμμαχίες και οι εναλλακτικές;
  • Πώς θα προετοιμαστεί η κοινή γνώμη για το μαλακό και για το σκληρό σενάριο;

Η αγωνία του πολιτικού κόστους, το επικοινωνιακό και δημοσκοπικό άγχος, ο κομματικός ανταγωνισμός ακόμη και γύρω από εθνικά θέματα, ο βραχυπροθεσμισμός ως βάση πολιτικής στρατηγικής και ο εγκλωβισμός στην επιδίωξη κατατρόπωσης του πολιτικού αντιπάλου χάνοντας από τον ορίζοντα τη μεγάλη εικόνα είναι οι προϋποθέσεις αποτυχίας στη διαμόρφωση εθνικού μετώπου. Και είναι οι μόνες ορατές.

Πηγή: Economico.gr