Να ξαναμιλήσουμε για το δημόσιο σύστημα υγείας - Τα μνημόνια ανήκουν σε ένα πολύ βαθύ παρελθόν
της Αγγελικής Σπανού
Όλη αυτή η προσπάθεια που γίνεται για το περιορισμό της διάδοσης του κορωνοϊού έχει έναν σκοπό: Να διασφαλιστεί η αντοχή του δημόσιου συστήματος υγείας. Γιατί, πολύ απλά, οι κλίνες στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας είναι λίγες (γύρω στις 550), με τις αναγκαίες προσαρμογές (αξιοποίηση Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας κοκ) μπορούν να αξηθούν κατά περίπου 300 αλλά και πάλι θα είναι λιγότερες κατά πάνω από 2500 από όσες θα έπρεπε να υπάρχουν έτσι κι αλλιώς – ανεξάρτητα από τη συνθήκη πανδημίας.
Με άλλα λόγια δεν υπάρχει δυνατότητα, αν νοσήσουν πολλοί μαζί, να εισαχθούν σε ΜΕΘ και εκ των πραγμάτων θα γίνεται επιλογή με όρους πολέμου: Ποιος έχει περισσότερες πιθανότητες να ζήσει.
Στη διάρκεια της μνημονιακής δεκαετίας η συζήτηση σχετικά με το δημόσιο σύστημα υγείας ήταν για τον περιορισμό του κόστους του. Περικοπές και νέες περικοπές μέχρι τελικής συρρίκνωσης στο όνομα του εξορθολογισμού. Μετά ήρθαν και οι νεοφιλελεύθερες πατέντες των συνεργειών με τον ιδιωτικό τομέα, άνοιξε η συζήτηση για το ποιες υπηρεσίες πρέπει να πληρώνονται, για τα δικαιώματα που πρέπει να έχουν/να μην έχουν οι ανασφάλιστοι και, τελικά, ήρθε ο Covid-2019 που μας έκανε να βγαίνουμε στα μπαλκόνια για να χειροκροτάμε τους γιατρούς και τους νοσηλευτές που δίνουν καθημερινά τη μάχη για να κερδίσουμε όλοι μας τον πόλεμο.
Ακόμη και ο Γάλλος πρόεδρος Εμμ. Μακρόν μίλησε για την ανάγκη να ξανασκεφτούμε αν πρέπει κάποια αγαθά να εξαιρεθούν από τους περιορισμούς που επιβάλλον οι αγορές. Στις μέρες μας θα ακουγόταν εντελώς παράταιρη κάθε σκέψη εμπνευσμένη από το δόγμα Σόιμπλε για την δημοσιονομική αρετή.
Η παγκόσμια οικονομία δοκιμάζεται και είναι βέβαιο ότι θα νοσήσει από έναν ιό που δεν μπορούσαν να προβλέψουν οι γκουρού του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η οικονομική ζωή είναι σε καταστολή και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα διαμορθωθεί η επόμενη μέρα, ούτε καν πότε θα έρθει.
Πρόσθετα κονδύλια και πρόσθετο προσωπικό ανακοινώνονται συνεχώς χωρίς τύψεις και χωρίς επιφύλαξη. Ξεχνάμε όλα όσα μάθαμε στην εποχή των μνημονίων για τον μονόδρομο της μείωσης των κρατικών δαπανών. Αιώνες πριν συνέβησαν αυτά. Ολοι συμφωνούν πλέον ότι το δημόσιο σύστημα υγείας χρειάζεται ενίσχυση. Και ότι είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε για την κοινωνική ευτυχία. Με όποιο κόστος.
Πηγή: Economico.gr