Αλίμονο στην i-Gen! Από την οικονομική κρίση στην προσφυγική. Και στο βάθος η κλιματική αλλαγή, με φόντο τον κοροναϊό
της Αγγελικής Σπανού
Τα παιδιά που γεννήθηκαν στις αρχές της τελευταίας 20ετίας μεγάλωσαν μέσα στην απόλυτη ρευστότητα: Είδαν τους γονείς τους να πέφτουν από τα σύννεφα μετά τη χρεοκοπία, βίωσαν την απότομη πτώση βιοτικού επιπέδου της οικογένειάς τους, το τέλος της βεβαιότητας ότι η προσωπική προσπάθεια συνεπάγεται πρόοδο και επιτυχία, ότι η ευημερία είναι γραμμική σε μια πορεία διαρκούς ανόδου.
Έμαθαν από πολύ νωρίς ότι δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα ζήσουν καλύτερα από τους γονείς τους, ενώ, αντίθετα, οι προηγούμενοι είχαν το προνόμιο της ανεμελιάς.
Και πάνω που, τυπικά, τελείωσε η δεκαετία της κρίσης προσαρμόστηκαν απότομα στην πραγματικότητα του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Ακούν για “εισβολή” στον Εβρο, παρακολουθούν την έκρυθμη κατάσταση στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, αντιλαμβάνοται ότι η πατρίδα τους έχει απέναντί της έναν απρόβλεπτο γείτονα που κινείται εκτός πλαισίου διεθνούς δικαίου και την ίδια ώρα ότι, λόγω γεωγραφίας, είναι καταδικασμένη να αποτελεί πρώτη χώρα υποδοχής των κολασμένων της γης που αναζητούν στην Ευρώπη μια θέση στον ήλιο.
Κι όλα αυτά ενώ η Γκρέτα Τούνμπεργκ είναι η πιο διασημη έφηβη στον πλανήτη και πρέπει να έχουν στην τσάντα τους αντισηπτικό για να προστατευθούν από τον κοροναϊό.
Εχουν κάθε λόγο να φοβούνται ότι θα ζήσουν σε μια δυστοπία λόγω της ραγδαίας καταστροφής του περιβάλλοντος και συνηθίζουν την ιδέα ότι ασύμμετρες απειλές, όπως ένας νέος ιός, μπορεί να τους οδηγήσουν σε καραντίνα ή με γάντια μας χρήσης.
Ο φόβος τους είναι οικείος ως συναίσθημα. Εχουν πολύ νωπή τη μνήμη της τρομοκρατικής επίθεσης στους Δίδυµους Πύργους στις 11 Σεπτεµβρίου 2001. Στην πραγματικότητα, δεν καταλαβαίνουν πώς ήταν ο κόσμος πριν και σε σχέση με τους millennials που προηγήθηκαν είναι πολύ πιο υποψιασμένοι σε σχέση με τα θέματα που αγγίζουν τα τεράστια κεφάλαια της ασφάλειας και της ελευθερίας.
Η γενιά Ζ, όπως τους λένε αλλιώς, είναι πολύ εξοικειωμένη με τις νέες τεχνολογίες, εργάζεται από τα smartphones, συνομιλεί με emoticons και δεν μπορεί να φανταστεί δουλειά σε ένα ένα μη ψηφιακό περιβάλλον.
Κάνει online αγορές, χρησιμοποιεί το Facebook και το Instagram, γενικά παρακολουθεί τις καινούργιες εφαρμογές στα social media, κάνει πολλά πράγµατα ταυτόχρονα (multitasking), επεξεργάζεται πολλές πληροφορίες µαζί με τεράστια ταχύτητα, έχει ιδέες για start up επιχειρήσεις, συνηθίζει την free lance απασχόληση, δεν έχει πρόβλημα με την ευελιξία στην εργασία, δεν περιμένει σύνταξη από το κράτος, δεν κάνει μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς, συγκεντρώνεται στο “εδώ και τώρα”. Εχουν έμφυτο κοσμοπολιτισμό, εσωτερικευμένο το περιεχόμενο της παγκοσμιοποίησης, υπάρχουν μέσα σε δίκτυα, ξέρουν ότι θα ζήσουν με τη ρομποτική και την τεχνητή νοημοσύνη, ότι θα μεγαλώσει το προσδόκιμο ζωής, ότι μπορεί να ζουν σε μια χώρα και να δουλεύουν σε μια άλλη.
Είναι μια τυχερή γενιά; Είναι αν προτάξει κανείς ότι δεν γνώρισαν πόλεμο. Τουλάχιστον όχι ακόμη.
Πηγή: economico.gr