Προσπερνάω νοικοκυραίους με άγριες διαθέσεις και με κουμπούρια. Τα προσπερνάω όλα αυτά. Και καταλήγω στην ουσία όπως αυτή αποτυπώθηκε στην συνάντηση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ενώπιον ευρωβουλευτών. Υποτίθεται φίλων και συμμάχων αλληλέγγυων και εντελώς χριστιανών
του Δημήτρη Δανίκα
Όπου περίπου ζήτησε το αυτονόητο και στοιχειώδες ορθό. Σας παρακαλώ, βοηθήστε κι εσείς κάποια από τα τέσσερις χιλιάδες ανήλικα και ασυνόδευτα προσφυγόπουλα που έχουν προσαράξει στην ελληνική γη. Κάντε κάτι, το στοιχειώδες, το χριστιανικό, το σωστό. «Είναι άλλο πράγμα να λες ότι είσαι ανθρωπιστής και διαφορετικό να υπηρετείς τον ανθρωπισμό”.
Τι απάντησαν όλοι αυτοί οι φίλοι και σύμμαχοί μας; Άκρα του ερωπαικού «τάφου» σιωπή. Πλην εκπροσώπων μιας και μοναδικής ευρωπαικής χώρας, όλοι οι άλλοι σφύριζαν αδιάφορα και κοιτούσαν τον γκρίζο ουρανό.
Αμ σε ένα υποτιθέμενο θερμό επεισόδιο με τον ψευτοσουλτάνο πάλι άκρα του ευρωπαϊκού τάφου σιωπή. Αμ ουδεμία διευκόλυνση σχετικά με το υπέρογκο πλεόνασμα που μας έχουν δέσει από το λαιμό. Αμ ουδεμία ανταπόκριση θετική για όλα αυτά τα ανήλικα και ασυνόδευτα πλάσματα που έχουν δραπετεύσει από την κόλαση την πολεμική. Αμ τίποτα λοιπόν.
Ποιος ο εσωτερικός, ελληνικός αντίκτυπος απ’ αυτή τη «σιωπή»; Φυσικά ευρωσκεπτικισμός. Φυσικά κλίμα καχυποψίας και εχθρικό. Φυσικά πλήρης επιβεβαίωση τόσο της ελληνικής μοναξιάς όσο και την ευρωπαϊκής βολεψιάς. Και φυσικά πως η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί μόνο χρηματικά. Μόνο για το ταμείο των πολυεθνικών. Μόνο για την κατανάλωση βιομηχανικών προϊόντων γερμανικών. Μόνο για τα συμφέροντα των ισχυρών.
Επομένως στα δύσκολα η Ελλάδα είναι ο «ψωριάρης». Επομένως τίποτα να μην περιμένουμε απ όλους αυτούς τους τάχα μου χριστιανούς. Επομένως ο τελικός προορισμός της Ελλάδας είναι διπλός. Από τη μια τουριστικός και από την άλλη μια τεράστια χωματερή ψυχών.
Με άλλα λόγια η Ελλάδα, σε σχέση με το προσφυγομεταναστευτικό, λειτουργεί σαν δορυφόρος τουρκικός. Η Τουρκία του Ερντογάν να μαντρώνει τον μεγαλύτερο όγκο των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών. Και κάθε λίγο και λιγάκι, όταν η στρόφιγγα ανοίγει, τότε και η Ελλάδα λαμβάνει μερίδιο «χορταστικό».
Αυτή η μοίρα της φτωχής και μικρής Ελλάδας. Να τρώει καρπαζιές. Χωρίς αντιρρήσεις πολλές. Να φιλοξενεί προσφυγικές ροές. Να καταναλώνει προϊόντα ευρωπαϊκά. Να πληρώνει τις δόσεις των δανείων της χωρίς πολλά πολλά. Να στέκεται σούζα, να υποκλίνεται στα ευρωπαϊκά αφεντικά. Και να μην δημιουργεί προβλήματα στα φόρα τα συμμαχικά.
Μερικές φορές κάθομαι και σκέφτομαι. Αν και πολλές φορές έχω εκφραστεί εναντίον Βαρουφάκη, εναντίον των εξάμηνων, ατελέσφορων διαπραγματεύσεων και εναντίον των ταχαριστερών που παραλίγο να μας στείλουν αδιάβαστους στο γκρεμό.
Λέω λοιπόν. Στον εαυτό μου τον ευρωπαϊκό. Ρε Μήτσο μπας και ο Βαρουφάκης είχε δίκιο; Ρε συ μπας και ο Γιωργάκης όταν ήταν πρωθυπουργός, τότε που γερμανικές και γαλλικές τράπεζες κινδύνευαν να γκρεμιστούν, μπας και έπρεπε να τους απειλήσει ως εξής; Είτε κόβετε το δάνειο στο μισό είτε τώρα φεύγω και επιστρέφω στο νόμισμα το εθνικό. Ευρώ η δραχμή; Αποφάσισε φράου Μέρκελ, εδώ και τώρα διαφορετικά άντε γεια!
πηγή: protothema.gr