Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και η Ράνια Αντωνοπούλου είναι το ζεύγος υπουργών της κυβέρνησης. Υπήρξε και το Δρίτσας-Χριστοδουλοπούλου. Δεν είναι φυσικά κακό να υπάρχουν ζεύγη στο υπουργικό συμβούλιο. Σπάει κάπως και η μονοτονία του Τσίπρας-Καμμένος. Ωστόσο θα συμφωνήσετε πως είναι χρησιμότερο να παίζουν μπιρίμπα, παρά τους υπουργούς.
Από την άλλη, θα ήταν καλύτερο τα ζεύγη να προέκυπταν κατά τη διάρκεια του κυβερνητικού βίου. Ω, θα ήταν τόσο όμορφο το ζευγάρωμα του Έρωτα και της Αριστεράς πάνω στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου -συνέχεια γίνονται όργια εκεί πάνω. Ε, μετά θα έδιναν συνεντεύξεις, θα εξηγούσαν πώς οι ιδέες του Αλέξη Τσίπρα τους έφεραν πιο κοντά, πώς τα πρώτα meeting γέννησαν βλέμματα με πόθο.
Όμως όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Πρωθυπουργός τους βρήκε έτοιμους και τους ενέταξε στο κυβερνητικό σχήμα ως ζεύγη. Και αν στη χώρα που είδαμε πολλά και ετοιμαζόμαστε να ζήσουμε περισσότερα αυτό δεν προκαλεί εντύπωση, υποθέτω πως θα τίθεται ως θέμα συζήτησης όταν το ζεύγος Παπαδημητρίου-Αντωνοπούλου επισκέπτεται τους φίλους του στη Νέα Υόρκη. Η Νέα Υόρκη είναι ο τόπος μόνιμης κατοικίας τους. Εδώ είναι μόνο για προσφορά ως εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί. Α, ναι, οι Αμερικανοί φίλοι του ζεύγους θα εντυπωσιάζονται ακούγοντας ότι είναι και οι δύο υπουργοί. Πιθανότατα θα πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα είδος πολιτικού ακτιβισμού σε μία τριτοκοσμική πατρίδα. Πώς πήγαιναν ο Μπραντ και η Αντζελίνα και μάζευαν παιδάκια; Ο Δημήτρης και η Ράνια βοηθούν τη χώρα τους.
Έχω την αίσθηση ότι και οι ίδιοι κάπως έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουν τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση. Ως μία εμπειρία που οφείλουν να ζήσουν. Και ως μία προσφορά που πρέπει να εκτιμηθεί αναλόγως. Σαν να πηγαίνετε εσείς σε ένα χωριό για να διδάξετε πρέφα. Θα απαιτήσετε, τουλάχιστον, να σας πληρώνουν τους καφέδες. Το ζεύγος διατηρεί κατοικία στη Γλυφάδα. Νοικιάζει όμως και δεύτερη στο Κολωνάκι προκειμένου να είναι κοντά στη δουλειά. Πού να τραβιούνται στη Γλυφάδα κάθε μέρα; Αυτή η κατοικία επιδοτείται με χίλια ευρώ τον μήνα δια της υπουργικής αποζημίωσης που λαμβάνει η κυρία Αντωνοπούλου. Μιλάμε για σταγόνες στο ποτήρι του τραπεζικού λογαριασμού. Δηλώνουν ετήσια εισοδήματα μισού εκατομμυρίου ευρώ, κατέχουν επενδυτικά προϊόντα 3 εκατ. ευρώ, βίλα στη Σύρο, ιδιόκτητες κατοικίες στη Γλυφάδα και στη Νέα Υόρκη.
Η κυρία Αντωνοπούλου έκανε αίτηση στις υπηρεσίες του υπουργείου της, ζητώντας να επιδοτηθεί όπως προβλέπεται σε διάταξη του νόμου 4336/15 -είναι ο νόμος με τον οποίο η Αριστερά περιέκοψε για πρώτη φορά τις συντάξεις. Η διάταξη προβλέπει να καλύπτονται δαπάνες διαμονής των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών, όπως συμβαίνει και με τους βουλευτές της περιφέρειας. Δεν είναι σαφές αν η κυρία Αντωνοπούλου έκοψε και έραψε τη διάταξη. Είναι όμως βέβαιο ότι υπέβαλε αίτηση για το χιλιάρικο. Βλέπετε, δεν πρόκειται για μία δαπάνη που εκταμιεύεται αυτομάτως και ο ευεργετηθείς δύναται να την αποποιηθεί. Είναι μία δαπάνη που εκταμιεύεται μετά από αίτηση του ενδιαφερομένου. Και η κυρία Αντωνοπούλου ενδιαφέρθηκε.
Νομίζω ότι το ενδιαφέρον δεν είναι μόνο πολιτικό. Είναι, κυρίως, ανθρώπινο. Η συμπεριφορά του ζεύγους Παπαδημητρίου-Αντωνοπούλου είναι μία μικρή σπουδή στην αλαζονεία. Ισως και στην απληστία. Πρόκειται για προϊόν έπαρσης, για συμπεριφορά που εκπορεύεται από μία ψευδαίσθηση ανωτερότητας. Από τη στάση του ηγεμόνα, προς τους υπηκόους του. Από τον τρόπο με το οποίο το Κολωνάκι απαιτεί και επιδότηση από τον Λαό.
Δεν έχει να κάνει ούτε με την Αριστερά, αν και είναι υπέροχο ως τρολιά. Και από τους άλλους έχουμε δει τα ίδια ή και χειρότερα πράγματα. Βέβαια ο Αλέξης Τσίπρας είπε στη Βουλή ότι αυτοί δεν είναι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Ορθόν. «Μαϊμούδες» δείχνουν και μάλιστα φθηνές.
Κώστας Γιαννακίδης, “Protagon”