Οι Ολλανδοί ψήφισαν χθες μαζικά – η συμμετοχή στις εκλογές ανήλθε στο 81% των ψηφοφόρων και ήταν η μεγαλύτερη των τελευταίων 30 ετών. Το αποτέλεσμα ήταν ανακουφιστικό για το μέλλον της φιλελεύθερης και ενωμένης Ευρώπης, μετά από μια σειρά από αναμετρήσεις παγκοσμίως που μας είχαν δημιουργήσει την αίσθηση ότι ο λαϊκισμός και η ξενοφοβία είναι τάσεις παγιωμένες και μη αναστρέψιμες.
Το κόμμα του πρωθυπουργού Mark Rutte αναδείχθηκε πρώτο για τρίτη φορά από το 2010, με 21,2% του εκλογικού σώματος, παρά την απώλεια δυνάμεων που υπέστη, ενώ η απειλή του ακροδεξιού Geert Wilders, προσωρινά τουλάχιστον, αναχαιτίστηκε – αν και το κόμμα του αύξησε το ποσοστό του από 10,1% σε 13,1%. Μια σειρά από φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, όπως οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες και οι Πράσινοι, ενισχύθηκαν, οι Χριστιανοδημοκράτες κράτησαν δυνάμεις αυξάνοντας ελαφρώς τις έδρες τους, ενώ η επιρροή των δύο μεγαλύτερων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων αθροιστικά (σοσιαλιστές και εργατικοί) μειώθηκε αισθητά.
Λαμβάνοντας υπόψιν ότι η Ολλανδία είναι ούτως ή άλλως μια ιδιαίτερα προοδευτική ευρωπαϊκή κοινωνία, θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε ότι η απειλή του λαϊκισμού αποσοβήθηκε μια και καλή χθες για την Ευρώπη. Επιτρέπει όμως μια κάποια αισιοδοξία η χθεσινή εξέλιξη, ότι πολιτικοί τύπου Donald Trump δεν είναι μοιραία το πεπρωμένο μας.
