Ήταν αγχωτικό το χθεσινό debate, βλέποντάς το live και χωρίς καμία ένδειξη για το “πού θα το πάει” ο Donald Trump, κάθε φορά που άνοιγε το στόμα του να μιλήσει. Είναι άλλωστε ένας από τους πιο απρόβλεπτους υποψήφιους των τελευταίων δεκαετιών, ένας υποψήφιος που έχει μια σχέση με την αλήθεια σχεδόν μοναδική. Κάθε φορά που στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Χόφστρα του Λονγκ Αϊλαντ, στο οποίο πραγματοποιήθηκε η χθεσινή τηλεμαχία μεταξύ Trump και Hillary Clinton, αντηχούσε μια χονδροειδής ανακρίβεια ή ένα οφθαλμοφανές ψέμα, όλα τα φώτα έπεφταν στη δεύτερη: πώς απαντάς, πώς βάζεις στη θέση του έναν υποψήφιο με αυτά τα ειδικά χαρακτηριστικά;
Η Clinton ξεκίνησε ψύχραιμα και συνέχισε επιδεικνύοντας τις γνώσεις τις και τις λεπτομερείς κυβερνητικές προτάσεις της, σε αντιδιαστολή με τις ασάφειες και γενικότητες του Trump. Κατάφερε να κρατήσει την αυτοκυριαρχία της όταν οι επιθέσεις έπεσαν κάτω από τη ζώνη, χαμογελώντας με κατανόηση σε έναν άνθρωπο που όπως χαρακτηριστικά είπε “ζει στη δική του πραγματικότητα”. Ήταν όμως στο δεύτερο μέρος του debate στο οποίο πραγματικά έλαμψε, μη διστάζοντας να του επιτεθεί με πάθος που δεν έχουμε δει συχνά από την υποψήφια των Δημοκρατικών.
Τελικά όμως, η πιο μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους δύο υποψήφιους δεν είναι το ταμπεραμέντο τους, είναι η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα των ΗΠΑ, κάτι που για μένα εκφράζεται με τον καλύτερο τρόπο στην πιο χαρακτηριστική ατάκα του χθεσινού debate: “I think Donald just criticized me for preparing for this debate. And yes, I did. And you know what else I prepared for? I prepared to be president. And I think that’s a good thing.” Η προετοιμασία της απέδωσε, εξού και ήταν η αδιαφιλονίκητη νικήτρια του πρώτου debate.
Επόμενο ραντεβού των δύο; Στις 9 Οκτωβρίου στο Σαιντ Λούις.
