Από τη Γαλλία στο Στρασβούργο

Φεύγοντας από το Παρίσι με προορισμό το Στρασβούργο, ο κ. Τσίπρας έγραψε στο λογαριασμό του στο Twitter: “Αναχωρήσαμε από τη φίλη της Ελλάδας, Γαλλία, με ικανοποίηση. Το μέλλον της Ευρώπης δεν είναι υπόθεση των τεχνοκρατών”.

Το αν ο κ. Τσίπρας έγραψε το μήνυμα μόνος του ή το έγραψε κάποιος από την επικοινωνιακή του ομάδα, δεν έχει σημασία. Ούτε θα είχε γενικότερη σημασία το συγκεκριμένο μήνυμά του, αν δεν έκρυβε μέσα του όλη την υποκρισία, την έλλειψη κατάρτισης και την αφελή ημιμάθεια της κυβέρνησης του κόμματός του.

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα χρησιμοποιεί συνεχώς λέξεις και σχήματα, προσδίδοντάς τους αρνητικό βάρος, για να δημιουργήσει αόρατους εχθρούς. Δύο τέτοιες λέξεις, που αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα στο λεξιλόγιο του κ. Τσίπρα, είναι οι λέξεις ΔΝΤ και Τεχνοκράτες. Κάποιος κάπου κάποτε μάλλον του είχε πει ότι η πολιτική πρέπει να κινείται στη σφαίρα του φανταστικού και όχι στον ρεαλισμό.

Στον κόσμο του κ. Τσίπρα, ο πολιτικός σχεδιασμός και τα αντίστοιχα κοινωνικοοικονομικά αποτελέσματα πρέπει να μην είναι υπόθεση τεχνοκρατών (ή του κακού ΔΝΤ). Δηλαδή ανθρώπων που έχουν εξειδίκευση στο αντικείμενό τους και παρελθόν στον τομέα που ο καθένας καλείται να συνεισφέρει. Στον κόσμο του κ. Τσίπρα – μάλλον κάπου κατά τη διάρκεια κάποιας φοιτητικής κατάληψης πρέπει να του το είπε κάποιος και να έμεινε – ο πολιτικός σχεδιασμός της Παιδείας πρέπει να βρίσκεται στα χέρια του κ. Φίλη, της Υγείας στα χέρια του κ. Πολάκη και του Πολιτισμού στα χέρια του κ. Μπαλτά. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι τηρούν το μοναδικό κριτήριο που πραγματικά ενδιαφέρει τον κ. Τσίπρα. Δεν είναι τεχνοκράτες. Δεν έχουν καμία σχέση με τη ρεαλιστική διαχείριση του αντικειμένου του Υπουργείου τους, δεν ξέρουν να διαχειρίζονται Έργα, δεν ξέρουν να συντονίζουν ομάδες, δεν ξέρουν να παράγουν αποτελέσματα. Είναι – αυτοί και πολλοί άλλοι Υπουργοί, Υφυπουργοί, Σύμβουλοι – ανίκανοι να κάνουν αυτό που θα έπρεπε να κάνει κάποιος που βρίσκεται σε αυτές τις θέσεις. Πολύ απλά, να διοικούν τη Χώρα και όχι απλά να την παρακολουθούν από απόσταση σχολιάζοντας και ψάχνοντας παντού φανταστικούς εχθρούς να πολεμήσουν.

Για πολλοστή φορά θεωρεί ότι ένας Εχθρός από έξω, ένας εχθρός σαν το ΔΝΤ, θα ενώσει την κοινοβουλευτική του ομάδα για να ψηφίσει τα μέτρα που του έχει υπαγορεύσει ο ίδιος αυτός Εχθρός – ή τουλάχιστον έτσι θέλει να το παρουσιάζει. Οι Τεχνοκράτες, που δεν ενδιαφέρονται για τον Άνθρωπο, αλλά μόνο για τους Αριθμούς.

Αυτό που ξεχνάει ο κ. Τσίπρας είναι ότι έμπειροι επαγγελματίες και αξιόλογοι Τεχνοκράτες υπάρχουν και στην Ελλάδα – δεν χρειάζεται να τους περιμένει μόνο από το ΔΝΤ. Δεν θέλει όμως να ακούει ούτε αυτούς. Οι ταξικές του παρωπίδες και οι πολιτικές και κοινωνικές του επιλογές , του επιτρέπουν μόνο να μαζεύει γύρω του άτομα τα οποία δεν πέτυχαν από μόνα τους να κάνουν πολιτική ή οποιαδήποτε άλλη καριέρα.

Και καθώς ο κ. Τσίπρας θα πετάει από τη Γαλλία προς το Στρασβούργο, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθεί: Το μέλλον της Ευρώπης μπορεί να είναι, μπορεί και να μην είναι υπόθεση τεχνοκρατών. Αλλά σίγουρα δεν είναι δική του.