Μαρία Φαραντούρη: «Με κάνει πολύ περήφανη η προβολή του δικού μας τραγουδιού προς τα έξω»

«Ο καλλιτέχνης δεν εφησυχάζει ποτέ»: Στη φράση αυτή συνοψίζεται η στάση ζωής της Μαρίας Φαραντούρη. Η μεγάλη μας ερμηνεύτρια, η οποία πριν από μερικούς μήνες βραβεύτηκε από την Ένωση Επτανησίων Ελλάδας για την προσφορά της στην τέχνη και την κοινωνία, μας μίλησε για το παρελθόν αλλά και το μέλλον της μουσικής της πορείας, για «το θαύμα της τέχνης», τις παιδικές της μνήμες, τα σχέδιά της, και φυσικά τον Μίκη Θεοδωράκη:

– Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Τι ρόλο νομίζετε ότι έπαιξε η καταγωγή που είχαν οι γονείς σας από τα Επτάνησα στην αγάπη σας για την δυτική μουσική;– Σίγουρα οι γονείς μου έπαιξαν μεγάλο ρόλο, γιατί του πατέρα μου του άρεσαν πολύ οι καντάδες. Αλλά και η μητέρα μου τις τραγουδούσε, παρ’ ότι δεν είναι από την Κεφαλονιά, είναι από τα Κύθηρα. Της άρεσαν, θυμάμαι,  ο Χατζηαποστόλου, ο Αττίκ, αλλά και ο Γιαννίδης, ο Χαιρόπουλος, το ελαφρό τραγούδι της εποχής – που τότε το έλεγαν ελαφρό αλλά ήταν πολύ σημαντικό. Τις Κυριακές που κάναμε τραπέζια με τους συγγενείς πάντα τραγουδάγαμε, αλλά και καθημερινά, ένα τραγούδι συνόδευε το τέλος του τραπεζιού. Μεγάλωνα ακούγοντας αυτά αλλά και στο ραδιόφωνο κλασική μουσική, όταν – σπάνια – είχαν κάποιο πρόγραμμα. Δεν είχα επιρροή από ανατολίτικα ακούσματα, παρ’ ότι έμενα στη Νέα Ιωνία που ήταν εργατική συνοικία και υπήρχε διάχυτο το πνεύμα του λαϊκού τραγουδιού που τραγουδούσε ο Καζαντζίδης, η Γιώτα Λυδία κλπ. Η δική μου η  κλίση ήταν το δυτικό τραγούδι, η καντάδα, το κλασικό. Η χαρά μου ήταν όταν πηγαίναμε στο σπίτι ενός ξαδέρφου μου, πολύ μεγαλύτερου σε ηλικία,  ο οποίος είχε στο σπίτι του ένα γραμμόφωνο και ακούγαμε Βέρντι. Τραγουδούσε κ ο ίδιος, ήταν βαρύτονος. Ήταν ο παππούς της Μαριέττας της Φαφούτη.

– Υπάρχει τέτοια συγγένεια; Δεν είναι γνωστό…

– Ναι, υπάρχει! Της έχω πολύ τρυφερότητα, τη θεωρώ και ταλαντούχα. Της εύχομαι να έχει μια πολύ καλή πορεία στο τραγούδι και να μην το δει ως μία καριέρα, αλλά, αφού αγαπάει τη μουσική πραγματικά, να προχωρήσει και να φτάσει  σε βάθος.

– Η συνάντηση στα 16 σας με τον Μίκη Θεοδωράκη, είναι αυτή που τα αλλάζει όλα;

– Ναι, βέβαια. Δεν καλλιέργησα τα στοιχεία λυρικής τραγουδίστριας που είχε η φωνή μου, γιατί γνώρισα τον Μίκη και με κράτησε στην οικογένειά του. Μου είπε «πολλές κλασικές υπάρχουν, αλλά εσύ θα γίνεις τραγουδίστρια δική μου, η μούσα μου». Αυτό είπε όταν με πρωτογνώρισε και με άκουσε: «θέλεις να γίνεις η μούσα μου; Γεννήθηκες για να τραγουδάς τα τραγούδια μου» και εγώ του απάντησα: «το ξέρω». Ήταν μια σχέση πάρα πολύ έντονη, καρμική. Ήταν ο πατέρας μου, ήταν και είναι ο μέντοράς μου. Προχθές που είμαστε στο μπαλέτο Ζορμπάς, ήρθε και συγκινήθηκα πολύ.

Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε γα την Ένωση Επτανησίων Ελλάδας.

Διαβάστε τη συνέχεια στο:

http://enosiee.blogspot.gr/2014/07/blog-post_9.html