Γιάννης Ψυχοπαίδης: « Έχουμε ελάχιστους τόπους με την ιδιομορφία αυτού του είδους της ελευθερίας που έχει η Κεφαλονιά»

 Για όσους παρακολουθούν τα καλλιτεχνικά δρώμενα της χώρας, μια έκθεση του Γιάννη Ψυχοπαίδη αποτελεί πάντα είδηση. Με μια μακρόχρονη πορεία στη ζωγραφική και όχι μόνο, ο σημαντικός εικαστικός έχει κερδίσει την αναγνώριση όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του διεθνούς κοινού. Ωστόσο, «ο Βύρωνας στην Κεφαλονιά» ήταν μια έκπληξη τόσο για το κοινό όσο και για τον ίδιο τον ζωγράφο, που είδε πρακτικές και συνήθειες χρόνων να ανατρέπονται. Αναπόφευκτα, στην κουβέντα μας αναζητήσαμε τις αιτίες γι’ αυτές τις ανατροπές.  Η απάντηση βρισκόταν στο τρίπτυχο: Βύρωνας – Κεφαλονιά – ελευθερία, ένα τρίπτυχο που αντικατοπτρίζεται στους πίνακες της έκθεσης.

Εντελώς συμπτωματικά και τυχαία. Η γυναίκα μου ανακάλυψε, ή μάλλον ενεργοποίησε καθυστερημένα την σχέση της με την Κεφαλονιά. Είχε καταγωγή από τα Δαμουλιανάτα, πάνω από το Ληξούρι. Κάποιος παππούς… Επισκεφθήκαμε την Κεφαλονιά, μας άρεσε και αρχίσαμε να την επισκεπτόμαστε κάθε καλοκαίρι. Τον τέταρτο χρόνο, ανακαλύψαμε περπατώντας τα Μεταξάτα κ είχαμε την τύχη να νοικιάσουμε το σπίτι. Έκτοτε και για δεκαπέντε χρόνια, επισκεπτόμαστε το νησί. Πάντα τον Αύγουστο και πάντα το συγκεκριμένο τοπίο: το ελαιώνα, τον υπέροχο κάμπο που καταλήγει στη θάλασσα. Και βέβαια, υπήρξε και η ευτυχισμένη συγκυρία με το σπίτι του Βύρωνα σε απόσταση αναπνοής.

Υπήρχε ένα πραγματικό ενδιαφέρον δικό μου για την Ιστορία. Το στοιχείο του Βύρωνα μου έδωσε ένα ακόμη μεγάλο έναυσμα. Είναι καταπληκτικά τα γράμματα που στέλνει από την Ελλάδα προς όλες τις κατευθύνσεις, κατά την διαμονή του στα Μεταξάτα.  Βλέπεις το ιστορικό πλαίσιο της εποχής, το οποίο  έχει απόλυτη αναλογία στο σήμερα. Συνήθως οι επαναλήψεις στην ιστορία είναι φάρσα. Εκείνα τα χρόνια, μέσα στον ορυμαγδό  των συγκρούσεων, των γεγονότων, των αντιφάσεων και των δολοπλοκιών ο Βύρωνας είχε απόλυτη συναίσθηση και γνώση του τι παιζόταν.

 Ήταν πολύ πιο σημαντικός απ’ ό,τι λένε τα σχολικά βιβλία. Ήταν συγχρόνως πραγματιστής και ρομαντικός. Αυτοί  οι 4-5 μήνες στην Κεφαλονιά ήταν μήνες προετοιμασίας για ένα μεγάλο πέρασμα, αυτό στο Μεσολόγγι. Στα γράμματά του περιγράφει την εσωτερική επεξεργασία που αφορά τη μετάβαση από την πολιτική σκέψη σε πράξη. Σε αυτά μπορεί να δει κανείς πολλά στοιχεία: νηφάλια πολιτική σκέψη, διορατικότητα, πολιτική κρίση, χιούμορ, κρίσεις για χαρακτήρες. Και την αγωνία του για την ανάγκη βοήθειας και στήριξης της Ελλάδας.

Είναι ίσως χειρότερα σήμερα. Υπήρξαν ιδέες, εμπνεύσεις και οραματικοί άνθρωποι τότε.  Ίσως υπάρχουν και σήμερα αυτοί οι άνθρωποι. Αλλά οι άνθρωποι σήμερα έχουν κλειστεί στην ιδιωτική τους κυψέλη, είναι ατομιστές, έχει χαθεί η συλλογικότητα. Εκείνος έβγαινε μέσα από τις μεγάλες ιδέες του Διαφωτισμού, από την Γαλλική Επανάσταση. Ήταν παραδειγματικός Ευρωπαίος. Ο Μπάιρον εκφράζει το αίτημα για ελευθερία που είναι διαχρονικό.

http://enosiee.blogspot.gr/2014/10/blog-post_17.html