«Ο θαυμαστός μανδαρίνος» της Ασλί Ερντογάν στα ελληνικά

Από τις εκδόσεις “Ποταμός” κυκλοφορεί το μυθιστόρημα της Ασλί Ερντογάν “Ο θαυμαστός μανδαρίνος”, σε μετάφραση Άνθης Καρρά.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

exmandarin-571x800Γραμμένα το 1996, τέσσερα χρόνια πριν το πρώτο της μυθιστόρημα, τα πρωτόλια αυτά κείμενα που συνθέτουν τις ιστορίες του «Θαυμαστού Μανδαρίνου», εισάγουν τον Έλληνα αναγνώστη, είκοσι χρόνια μετά την ίδια την συγγραφέα, στην «τρέλα της γραφής» της Ασλί Ερντογάν. Αν, προσκείμενη στο ιερό, η τρέλα εκφράζει έναν απεγνωσμένο αγώνα στα όρια μιας ακλόνητης πίστης, ο έρωτας αποτελεί το κατ’ εξοχήν πεδίο έκφρασής της. Την αιώνια μάχη στην οποία καλείται κάθε νέος να αναμετρηθεί. Αυτό το ναρκοθετημένο από τις λέξεις πεδίο μάχης διανύουν τα πρόσωπα που αφηγούνται τις ιστορίες αγάπης που έγραφε, προσπαθώντας να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ως ξένη φοιτήτρια στη Γενεύη, η 24χρονη τότε Ασλί Ερντογάν. Φαρμακός και φάρμακο, από τα πρώτα κιόλας κείμενά της, η γραφή της αποκαλύπτει την εναγώνια προσπάθειά της να αποδώσει και να κατανοήσει την αλήθεια του κόσμου ολόγυρά της, αλλά και την ακλόνητη συνάμα ελπίδα της πως οι λέξεις μπορούν, χάρη στην ποίηση, ν’ αλλάξουν τον κόσμο.

Έγραψαν για το βιβλίο:

Ασλί Ερντογάν: «Καφκικές οι εξελίξεις στη σημερινή Τουρκία»
Το πρώτο βιβλίο της τουρκάλας συγγραφέως που μεταφράζεται στα ελληνικά, «Ο θαυμαστός μανδαρίνος», αναδεικνύει το λογοτεχνικό προφίλ μιας γυναίκας που προφυλακίστηκε για τέσσερις και πλέον μήνες στη γειτονική χώρα.
Ηταν σαν να με είχαν ρίξει σε ένα στενό κελί όπου μπορούσα ίσα ίσα να σαλεύω, πρώτη μου φορά συνειδητοποιούσα πόσο δύσκολο ήταν να προσφύγω με όλη μου τη δύναμη στον εαυτό μου. Κι ο πόνος που δεν έλεγε στιγμή να σταματήσει μου έδινε συνεχώς σουβλιές στη συνείδηση. Είχα αρχίσει να αμφιβάλλω πως μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο πραγματικό πέρα απ’ τον σωματικό πόνο» γράφει η Ασλί Ερντογάν στο βιβλίο της «Ο θαυμαστός μανδαρίνος», το πρώτο της έργο που μεταφράζεται στα ελληνικά. Και είναι αδύνατο να μην αναλογιστούμε την πανουργία της γραφής, να μη σταθούμε σε αυτές τις γραμμές. Γιατί αυτές οι γραμμές, μολονότι συντάχθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, έφτασαν να περιγράφουν αυτό που της συνέβη πρόσφατα, αυτό δηλαδή που εξακολουθεί να υφίσταται.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Γρηγόρης Μπέκος, www.tovima.gr, 9.4.2017