Από τις εκδόσεις “Άγρα” κυκλοφόρησε το βιβλίο του Volker Weidermann “Οστάνδη 1936: Στέφαν
Τσβάιχ και Γιόζεφ Ροτ. Το καλοκαίρι πριν το σκότος”. Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ο Τσβάιχ και ο Ροτ είναι σαν να έχουν φτιαχτεί ο ένας για τον άλλο.
Δυό άνδρες που πέφτουν και οι δυό, αλλά κρατούν τα χέρια τους για καιρό.
ΟΣΤΑΝΔΗ 1936. Η βελγική παραθαλάσσια πόλη δέχεται στα θέρετρά της πλήθος καλλιτέχνες, διανοούμενους αλλά και αλλόφρονες, που βρίσκονται εκεί μετέωροι μπροστά στο θέαμα της αβύσσου που θα προκαλέσουν σύντομα ο φασισμός και ο πόλεμος στην Ευρώπη. Εδώ βρίσκεται και ο Στέφαν Τσβάιχ, ένας άνθρωπος σε κρίση : ο Γερμανός εκδότης του τον έχει μόλις απορρίψει, ο γάμος του είναι στα πρόθυρα της διάλυσης και το σπίτι του στην Αυστρία δεν το νιώθει πια οικείο. Μαζί με τη Λόττε, την ερωμένη του, αναζητά καταφύγιο σε αυτόν τον παράδεισο με τους χαλαρούς περιπάτους και τις ομπρέλες για τον ήλιο. Και εδώ ακριβώς επανασυνδέεται με τον αποξενωμένο φίλο του Γιόζεφ Ροτ. Ερωτεύεται κι εκείνος, για μια τελευταία φορά, τη συγγραφέα Ίρμγκαρντ Κόυν, η οποία απλώς ήθελε να ξεφύγει από τη χώρα των καμένων βιβλίων. Ο έρωτας του Ροτ και της νεαρής παθιασμένης Κόυν είναι τόσο αναπάντεχος όσο εξωπραγματική φαίνεται η φιλία μεταξύ του ευκατάστατου Τσβάιχ και του γερού πότη Ροτ.
Στην Οστάνδη αυτό το καλοκαίρι βρίσκονται επίσης όλοι όσοι δεν έχουν πλέον σπίτι στη ναζιστική Γερμανία. Ο Έγκον Κις και ο Έρνστ Τόλλερ, ο Άρθουρ Καίστλερ και ο Χέρμαν Κέστεν, οι «απαγορευμένοι» ποιητές και συγγραφείς. Ο Φόλκερ Βάιντερμαν αφηγείται τα όνειρά τους, τους έρωτές τους, την απελπισία τους.
Προς στιγμήν μια εύθραυστη ευδαιμονία δημιουργείται· καθώς όμως η Ευρώπη βυθίζεται στο σκοτάδι, οι φίλοι βρίσκονται παγιδευμένοι σε ένα αλλόκοτο είδος διακοπών, κοιτάζοντας τον κόσμο γύρω τους να τυλίγεται στις φλόγες.
Έγραψαν/είπαν για το βιβλίο:
«Ένα θαυμάσιο βιβλίο για πολλά ζητήματα – για την πολιτική, τον έρωτα, την ταυτότητα, την καταγωγή. Αλλά στην καρδιά του βρίσκεται η σπουδαία και βασανισμένη φιλία μεταξύ δύο σπουδαίων και βασανισμένων συγγραφέων. Λογοτεχνική βιογραφία στις καλύτερες στιγμές της. Πιστή στα γεγονότα, διαβάζεται σαν μυθιστόρημα. Με την ελεγειακή της ατμόσφαιρα, τους ακραίους πρωταγωνιστές της, το έντονο πολιτικό σκηνικό και τις τραγικές σχέσεις που βρίσκονται στον πυρήνα της, σίγουρα θα γινόταν καταπληκτική ταινία, σαν τον Θάνατο στη Βενετία, αλλά με περισσότερο έρωτα, περισσότερο αλκοόλ και πολύ περισσότερους διαλόγους».
– Rebecca Abrams, Financial Times
«Καθώς η Ευρώπη βυθίζεται στο σκοτάδι, οι συγγραφείς της Οστάνδης δημιουργούν ένα απάγκιο έρωτα και λογοτεχνίας –παρόλο που ξέρουν ότι είναι καταδικασμένο κι αυτό να χαθεί– το οποίο ο Βάιντερμαν ζωντανεύει με επιδεξιότητα και λεπτότητα ».
–The Sunday Times