Η κινηματογραφική εβδομάδα ξεκινά με τρεις μόνο νέες προβολές. Ανάμεσά τους και η ταινία The Humbling / Η ταπείνωση με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο, ο οποίος επιστρέφει στα κινηματογραφικά δρώμενα.
The Humbling / Η ταπείνωση
Του Μπάρι Λέβινσον. Με τους Αλ Πατσίνο, Γκρέτα Γκέργουιγκ, Νταϊάν Γουίστ
Δραματική κομεντί, 2014, ΗΠΑ, 112’.
Ο χαρακτήρας του Αλ Πατσίνο στο «The Humbling» είναι μεταφορά του μυθιστορήματος του Φίλιπ Ροθ και μοιάζει αρχικά επικίνδυνα κοντινός στην πραγματικότητα: ένας θεατρικός ηθοποιός χάνει το ταλέντο του, πέφτει σε απόγνωση και κλείνεται σε κλινική. Επιστρέφοντας στο σπίτι του συναντά την, ενήλικη πια, κόρη παλιών του φίλων, μια λεσβία, η οποία του δηλώνει ότι τον αγαπά από μικρή. Η επικείμενη σχέση τους με έναν τρόπο τον σώζει, όπως της λέει στη συνέχεια. Τίποτα δεν είναι δεδομένο στην ταινία του Μπάρι Λέβινσον, με το αληθινό και το φανταστικό, το παράλογο και το… αληθινό να δημιουργούν μια άνιση, αλλά ακαταμάχητη χορογραφία. Ο Πατσίνο, μέσα σε αυτή τη γοητευτική παραζάλη, παραδίδει μια ταπεινή, και γι’ αυτό μεγαλειώδη, ερμηνεία και δεν χρειάζεται να πείσει για απολύτως τίποτα. Εξίσου υπέροχες οι Γκρέτα Γκέργουιγκ στον ρόλο της μπερδεμένης ερωμένης του και η (αποκάλυψη) Νίνα Αριάντα στον ρόλο μιας συγχυσμένης ψυχικά γυναίκας που τον καταδιώκει.
Χαμένος παράδεισος / Escobar: Paradise Lost
Του Αντρέα ντι Στέφανο. Με τους Τζος Χάτσερσον, Μπενίσιο Ντελ Τόρο, Κλαούντια Τράισακ
Δραματική, 2014, Γαλλία/Ισπανία/Βέλγιο/Παναμάς, 120’.
Ένας Καναδός σέρφερ μετακομίζει με τον αδελφό του στην Κολομβία, όπου ερωτεύεται μια κοπέλα, της οποίας θείος είναι ο Πάμπλο Εσκομπάρ – και η θάλασσα ανταριάζει με κύματα εγκλημάτων και παράνοιας. Λίγοι ηθοποιοί μπορούν να γίνουν πραγματικά τρομακτικοί όπως ο Μπενίσιο Ντελ Τόρο, ο οποίος προκαλεί ανατριχίλες ακόμα και με τον τρόπο που σκηνοθετεί τα οικογενειακά βίντεο σε γάμους και γιορτές. Πέρα όμως από την ερμηνεία του Ντελ Τόρο, λίγα πράγματα φαντάζουν αληθινά σ’ αυτή την αφελή, προβλέψιμη και ενίοτε μελοδραματική χαμένη ευκαιρία.
Η συνταγή της Πωλέτ / Paulette
Του Ζερόμ Ενρικό. Με τους Μπερναντέτ Λαφόντ, Κάρμεν Μάουρα
Κομεντί, 2012, Γαλλία, 87’.
Σπαζοκεφαλιές προκαλεί συχνά η γαλλική αντίληψη περί χιούμορ και χαριτωμένου: μια στριμμένη ρατσίστρια γιαγιά κατηγορεί τους μετανάστες για τα δεινά της ζωής της, κρατά μούτρα στην κόρη της γιατί παντρεύτηκε έναν μαύρο αστυνομικό και αναφέρεται στον εγγονό της ως «μαύρο μπάσταρδο». Αυτή η γιαγιά, λοιπόν, αποφασίζει να ντιλάρει χασίς (αχέμ, μαύρο αλλιώς) όταν η κυβέρνηση κάνει κατάσχεση στα υπάρχοντά της. Αλλά τίποτα σε όλη την υποτιθέμενη ευρηματικότητά της, τα προβλήματά της με τους ανταγωνιστές-βαποράκια και τις συνευρέσεις με τις ηλικιωμένες φίλες της δεν προκαλεί γέλιο, ούτε καν μειδίαμα. Παρά τα βουνά από space cakes που φτιάχνει η Πολέτ, δεν «την ακούς» ούτε στιγμή.