Η φασολάδα του Χαρίλαου και ο πανικός της κυβέρνησης με τον ΠΑΟΚ

του Θοδωρή Καλούδη

Ο Χαρίλαος Φλωράκης, σε μια συνάντησή μας, μου είχε πει με τη «γήινη» λογική του: «Γιατί δεν σου αρέσει η σύνθεση της Βουλής; Σου αρέσει δηλαδή το ποδόσφαιρό μας; Μια φασολάδα είναι η κοινωνία. Από κει βγαίνουν και τα φασόλια και τα καρότα και τα σέλινα. Ψάξε βρες τα φασόλια τώρα, εσύ…»

Το μπάχαλο γύρω από την τιμωρία και τη δια νόμου αθώωση του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης κυριαρχεί στις συζητήσεις μας. Όπως παλαιότερα άλλες ισχυρές ομάδες, με «βαλιτσάκια» ή «παράγκες», τώρα και η διοίκηση της αγαπημένης ομάδας της Θεσσαλονίκης θεωρεί ότι μπορεί να επιβάλει στο ποδόσφαιρό τους δικούς της νόμους. Να «αγοράζει» άλλες ομάδες του πρωταθλήματος, να αλλοιώνει αποτελέσματα, βαθμολογίες, το «Στοίχημα». Δηλαδή να παρανομεί.

Η αρμόδια Επιτροπή (ΕΕΑ) διαπίστωσε την παρανομία και εισηγήθηκε στον Αθλητικό δικαστή τον υποβιβασμό των δύο ομάδων, όπως προβλέπουν οι κανονισμοί. Η κυβέρνηση -πριν καν επιληφθεί ο δικαστής – έσπευσε «σε δυό λεπτά» να ακυρώσει την απόφαση και να επιβάλει στους βουλευτές της ΝΔ «κομματική πειθαρχία», ώστε με νόμο – που πέρασε εν ριπή οφθαλμού – να αλλάζει εν θερμώ το ισχύον καθεστώς ποινών για την αθέτηση των κανόνων λειτουργίας του ποδοσφαίρου.

Ο κουρνιαχτός που σηκώθηκε από την όλη υπόθεση σκέπασε κρίσιμα ζητήματα της επικαιρότητας. Όλοι μιλούν για τη «μπάλα»  όταν «παίζονται» πολλά για τη ζωή μας. Και αυτό γιατί στο «Καφενείον η Ελλάς» ο φανατισμός των (κάθε είδους) οπαδών κυριαρχεί της λογικής των πολιτών.

Προσωπικά, δεν περίμενα από αυτή την κυβέρνηση να δράσει υπό την επήρεια πανικού, με κυρίαρχη τη μικροπολιτική σκέψη του ενδεχόμενου «πολιτικού κόστους» στο «κράτος» της μισής Θεσσαλονίκης. Μια μεταρρυθμιστική κυβέρνηση που, όπως δείχνουν οι μετρήσεις, στηρίζεται από ευρείες πλειοψηφίες στην κοινωνία, δεν δικαιούται να υποκύπτει στη μαφία του ποδοσφαίρου και τη λογική του άκρατου οπαδισμού.

Αν δεν τολμάς να καταδικάσεις άνομες διαχρονικές πρακτικές … της “μπάλας”, θα χάσεις το τόπι στα κρίσιμα και τα σοβαρά, εκεί όπου το ουσιώδες διακύβευμα και το πολιτικό κόστος είναι κρίσιμα μεγέθη. Κρίμα! Η φασολάδα παραμένει ίδια, χρόνια τώρα…

πηγή: economico.gr