Στην τηλεόραση του Σκάι μίλησε με τους δημοσιογράφους Δημήτρη Οικονόμου και Μαρία Αναστασοπούλου («Σήμερα») ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης. Μαζί ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Κωστής Χατζηδάκης και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Δημοκρατικής Συμπαράταξης Ανδρέας Λοβέρδος.
Ρωτήθηκε:
Για το αν οι ΑΝΕΛ θα ρίξουν την κυβέρνηση (με βάση δήλωση του βουλευτή Δημήτρη Καμμένου)
Τους Έλληνες πολίτες μετά τα 8-10 χρόνια της μεγάλης ύφεσης και της μεγάλης ιστορικής περιπέτειας, τους ενδιαφέρουν άλλα πράγματα. Άλλα απαιτούν από το πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς. Ζητούν ένα σχέδιο, ένα όραμα και μια στοιχειώδη συνοχή σε αυτά που λέγονται και πράττονται. Δεν θα γίνω σχολιαστής ειδήσεων και φημών.
Για το πολιτικό κόστος του Μακεδονικού
Στην πολιτική οι πράξεις έχουν πάντα κόστος. Κρίνονται όμως από την αντοχή τους στο χρόνο, στην ιστορία. Στο Μακεδονικό έπρεπε η Ελλάδα εν συνόλω να πάρει μια απόφαση σταθμίζοντας τα ευρύτερα γεωστρατηγικά και εθνικά της συμφέροντα και να πορευτεί. Κατά τη δική μου εκτίμηση αλλά και κατά την εκτίμηση της κυβέρνησης και πολλών άλλων πολιτικών προσώπων και αναλυτών, ήταν μία απόφαση η οποία προχωράει μερικά πράγματα. Από εκεί και πέρα αν υπάρχει πολιτικό κόστος θα το εισπράξουμε. Τίποτα δεν κάνεις στη ζωή και πολύ περισσότερο στην πολιτική και σε μια δύσκολη ιστορική συγκυρία που να μην έχει κάποιο κόστος.
Για τη συζήτηση που γίνεται για ενδεχόμενη μείωση των συντάξεων
Ελπίζω να μην εφαρμοστεί το μέτρο, ελπίζω να βρούμε -και το λέω ένα χρόνο τώρα- τη δημοσιονομική ανάσα ώστε να μην προχωρήσουμε αντλώντας το 1% του ΑΕΠ από τις συντάξεις. Βεβαίως η μείωση αυτή συνδέεται με το ασφαλιστικό. Μία γενική στρατηγική ήταν να φτάσουμε το ασφαλιστικό στην ευρωπαϊκή αναλογία συντάξεων προς πραγματικές εισφορές. Σε μεγάλο βαθμό έχει ολοκληρωθεί. Η υψηλή ανεργία και η πτώση των μισθών όμως δημιουργεί μεγάλες ασυμμετρίες, οι οποίες μόνο με τη μεγέθυνση του ΑΕΠ και την ανάπτυξη μπορούν να ισορροπήσουν. Παντού στον κόσμο υπάρχει αυτό το πρόβλημα, πλην όμως στη χώρα μας με την κρίση και κατάρρευση του ΑΕΠ ήταν πολλαπλάσιο.
Κάποιες από τις προϋποθέσεις του 2017 όταν ψηφίστηκε η μείωση των συντάξεων έχουν εκλείψει. Σε όλη τη διάρκεια της κρίσης ο προβλέψεις των δανειστών ήταν από εγκληματικά υπεραισιόδοξες έως εγκληματικά υποεκτιμημένες. Και προφανώς δεν πρόκειται για λογιστική ανεπάρκεια αλλά για πολιτική σκοπιμότητας. Επιπλέον δεν είχαν εκτιμηθεί ορθώς οι αποδόσεις από το σύστημα του ΕΦΚΑ οι οποίες υπερακόντισαν τις εκτιμήσεις κατά πολύ. Αυτή τη στιγμή υπάρχει λοιπόν μία αίσθηση ότι στο τέλος της χρονιάς θα έχουμε δημοσιονομική επάρκεια ώστε να μπορεί να γίνει μια επανεκτίμηση, μια ανα-νομοθέτηση.
Μπορεί να έχουμε απομειωμένη εθνική κυριαρχία στην εποχή των μνημονίων και της μεγάλης περιπέτειας του χρέους, ωστόσο μπορούμε και να αναθεωρούμε κάποια νομοθέτηση. Έχει συμβεί. Να θυμίσω ότι στο πλαίσιο της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ είχε καταργηθεί η ενιαία τιμή βιβλίου. Υπήρξα πάντα υπέρμαχος της ενιαίας τιμής βασισμένος στην ευρωπαϊκή εμπειρία σχεδόν όλου του 20ου αιώνα. Κατεστράφη το λιανικό δίκτυο βιβλιοπωλείων την ίδια στιγμή που γινόταν συγκέντρωση σε ένα δίκτυο μεγάλης αλυσίδας λιανικής. Αλλά η ενιαία τιμή επανέρχεται με νέα νομοθέτηση.
Για το μειωμένο ΦΠΑ στα νησιά και αν θα είναι μέτρο περιορισμένης χρονικής ισχύος
Εκτιμώ ότι θα ισχύσει επ’ αόριστον. Δεν θα τολμήσει κανείς να αμφισβητήσει τη νησιωτικότητα της ελληνικής οικονομίας και την πίεση που υφίστανται τα νησιά λόγω και του προσφυγικού.