Ευριπίδης Στυλιανίδης: Οι πολιτικές του Σημίτη και του Παπανδρέου μετέτρεψαν την Ελλάδα σε "Αχίλλειο πτέρνα" της Ευρωζώνης
Στη εφημερίδα των Βρυξελλών, New Europe, παρεμβαίνει ο βουλευτής Ροδόπης και πρώην Υπουργός, Ευριπίδης Στυλιανίδης, μαζί με άλλες 75 διεθνείς προσωπικότητες, σε μια επετειακή έκδοση για το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου.
Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, κατηγορεί ευθέως τις πολιτικές Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου και την εμμονή τους στην “εικονική οικονομία” μετέτρεψαν την Ελλάδα από “αδύναμο κρίκο” σε “Αχίλλειο πτέρνα” της Ευρωζώνης.
“Τα σκάνδαλα του Χρηματιστηρίου, τα εξοπλιστικά, η ανύπαρκτη προετοιμασία για την είσοδο στο Ευρώ, οι άστοχες επιδοτήσεις, ο διαχωρισμός της χώρας από τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό νότο με την ένταξη στο μνημόνιο, ενώ ακόμα υπήρχε εναλλακτική, στιγμάτισαν και απομόνωσαν την Ελλάδα.
Αντίθετα, η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, παρά τη διστακτικότητα και τις καθυστερήσεις, προχώρησε μεταρρυθμίσεις με τη λογική της “ήπιας προσαρμογής” και σε συνεννόηση με την Ευρώπη (Μέρκελ-Σαρκοζί): μετοχοποίηση Εθνικής Τράπεζας και εξαγορά τουρκικής Finance Bank, ιδιωτικοποίηση ΟΤΕ σε Deutsche Telekom, Ολυμπιακή Αεροπορία, λιμένας Πειραιά σε COSCO κλπ.
Ο Καραμανλής στήριξε την “πραγματική οικονομία” και πολέμησε την εικονική των λογιστικών προσεγγίσεων, ενώ τα οικονομικά στοιχεία που παρείχε ήταν αποδεκτά και βασισμένα σε κανόνες μέτρησης από κοινού συμφωνημένους με την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία”.
“Η Ευρώπη ήταν ανέτοιμη να εφαρμόσει την αρχή της αλληλεγγύης και να προστατέψει τα αδύναμα κράτη-μέλη. Δεν είχε κοινούς κανόνες στη Eurostat, δεν είχε δικούς της οίκους αξιολόγησης, δεν είχε μηχανισμό διάσωσης, φοβήθηκαν οι κυβερνήσεις της το εσωτερικό πολιτικό κόστος”.
Τέλος ο Ευριπίδης Στυλιανίδης αποδέχεται το μήνυμα της Μέρκελ για “περισσότερη Ευρώπη”, τονίζοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση και κυρίως ο ελληνικός λαός έχουν απαντήσει θετικά στην πράξη, παρά τις θυσίες στις οποίες έχουν υποβληθεί και το συμπληρώνει με το ερώτημα “ποιά Ευρώπη θέλουμε;” προτάσσοντας την Ευρώπη της αλληλεγγύης, της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς και την ανάγκη μιας κοινής ταυτότητας, που θα σέβεται όμως τις εθνικές ιδιαιτερότητες.