Ο κύβος ερρίφθη: επιταχύνεται από την κυβέρνηση η διαδικασία Προεδρικής Εκλογής, με την πρώτη σχετική ψηφοφορία να τοποθετείται την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου.
Λίγα λόγια για τα διαδικαστικά. Για την εκλογή του Προέδρου απαιτείται πλειοψηφία των δύο τρίτων του αριθμού των βουλευτών, δηλαδή τουλάχιστον 200 ψήφοι. Αν αυτό δεν καταστεί εφικτό στην πρώτη ψηφοφορία, τότε αυτή θα επαναληφθεί στις 23 Δεκεμβρίου. Αν και τότε δεν συγκεντρωθούν 200 ψήφοι, θα διεξαχθεί τρίτη ψηφοφορία στις 29 Δεκεμβρίου, όπου το όριο της εκλογής μειώνεται στις 180 ψήφους. Αν δεν επιτευχθεί και στην τρίτη ψηφοφορία η αυξημένη πλειοψηφία, τότε η Βουλή διαλύεται και προκηρύσσονται εκλογές. Η επόμενη Βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές, θα επαναλάβει άμεσα την ονομαστική ψηφοφορία, όπου θα απαιτείται και πάλι πλειοψηφία 180 βουλευτών.
Πώς αξιολογείται τώρα η απόφαση της κυβέρνησης να επισπεύσει την όλη διαδικασία; Κάποιοι είναι της άποψης, άντε ας ξεμπερδεύουμε. Δεν είμαι σίγουρη πως συμφωνώ. Η κυβέρνηση, βλέποντας προφανώς πως δίχως νέα μέτρα δεν θα τα έβρισκε με την τρόικα, αποφάσισε να πετάξει το μπαλάκι στα κόμματα της αντιπολίτευσης και στη συνέχεια ενδεχομένως στον ελληνικό λαό. Σκέφτηκε δηλαδή, γιατί να προσπαθήσουμε να περάσουμε νέα μέτρα, να ολοκληρώσουμε αυτή την αξιολόγηση για να παραλάβει αμέσως μετά ο ΣΥΡΙΖΑ; Ειδικά αν μια στάση ευθύνης και η ολοκλήρωση αυτού που ξεκινήσαμε θα μας κοστίσει στις κάλπες; Ας αφήσουμε λοιπόν την (εκρηκτικά) καυτή πατάτα στην άκρη για τον επόμενο κι ας ελπίσουμε ο φόβος του χάους να είναι αρκετός ώστε να μας κρατήσει στην εξουσία. Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση δείχνει για άλλη μια φορά πως προτιμά να ποντάρει πολιτικά στην αστάθεια, παρά στη σταθερότητα. Μήπως όμως παίζοντας στο γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσει;
Τη συστηματική αυτοπαγίδευση της κυβέρνησης αναλύει σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που έγραψε πριν κάποιες μέρες ο Πάσχος Μανδραβέλης.
Εντωμεταξύ, όπως ήταν αναμενόμενο, το Χρηματιστήριο Αθηνών βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση.
