Αυτή η προεκλογική περίοδος είχε ειδικό χαρακτήρα. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων μοιάζει εξαντλημένη από τις διαδοχικές εκλογικές διαδικασίες, από ένα βαρύ καλοκαίρι, τρομαγμένη όσον αφορά τις προοπτικές των επόμενων μηνών. Ακόμη κι οι υποψήφιοι βουλευτές, περιφερόμενοι από κανάλι σε κανάλι, έχουν χάσει κάτι απ’ τη σπίθα του παρελθόντος.
Άντε να τελειώνουμε: το κεντρικό μήνυμα του εκλογικού σώματος σε αυτές τις εκλογές, οι οποίες ειρήσθω εν παρόδω ακόμη δείχνουν τους δύο πρωτοπόρους εξαιρετικά κοντά. Έχει σημασία ποιος θα βγει πρώτος; Ναι. Προσωπικά όμως δεν έχω καταλήξει τι συνεπάγεται -ειδικά μεσοπρόθεσμα- η καθεμιά απ’ τις δύο εναλλακτικές.
Κάποιοι λένε ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα θα συνεχιστούν οι βλαβεροί, ερασιτεχνικοί πειραματισμοί της προηγούμενης περιόδου. Αλλά δεδομένου ότι ο Αλέξης Τσίπρας κατάλαβε -έστω και στο παρά πέντε- τι θα σήμαινε ένα Grexit, λέτε να ξαναρχίσει τώρα το κρυφτό με τους εταίρους; Έστω αναγκαστικά, νομίζω η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου είναι στις προθέσεις του, επομένως με προβληματίζει περισσότερο η δυνατότητά του να το εφαρμόσει. Μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ έχει αναμφίβολα καλύτερες προοπτικές εφαρμογής του προγράμματος. Όσον αφορά όμως τις μεταρρυθμίσεις, η ΝΔ έχει δείξει ότι δειλιάζει να συγκρουστεί με το κατεστημένο, ίσως επειδή οι συγκρούσεις αυτές είναι συχνά συγκρούσεις με τον ίδιο της τον εαυτό. Την ίδια στιγμή, αν ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί εκτός κυβέρνησης δεν έχω καμία αμφιβολία ότι σύντομα τα αντιμνημονιακά βιολιά θα ηχήσουν ξανά από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και έχουμε δει επανειλημμένα πόσο βλαπτικό είναι αυτό.
Το κεντρικό δίλημμα των εκλογών ηχεί λοιπόν στα αυτιά μου διαφορετικά. Όταν ο κύριος Τσίπρας λέει ότι η επιλογή είναι μεταξύ του παλιού και του νέου, οι οπισθοδρομικές απόψεις του για την οικονομία, την παιδεία, τη δημόσια διοίκηση με κάνουν να τον τοποθετώ στην κατηγορία του παλιού κι ας είναι ο 40ρης πρόεδρος ενός μέχρι πρότινος “αντισυστημικού” κόμματος. Αντίστοιχα, όταν ακούω τον κύριο Μεϊμαράκη να υποστηρίζει ότι είναι μεν το παλιό, αλλά με το παλιό αυτό τουλάχιστον ξέρεις τι ψωνίζεις, νιώθω μια κάποια μελαγχολία. Την ίδια μελαγχολία που μου έχει προκαλέσει και η προεκλογική αυτή περίοδος γενικότερα.
