Μετά από επαναλαμβανόμενα στραβοπατήματα, η Ευρώπη έχει ξαφνικά την ευκαιρία να κάνει αυτό που πρέπει σχετικά με το μη βιώσιμο χρέος της Ελλάδας. Θα ήταν τραγωδία -τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρώπη- εάν χανόταν αυτή η ευκαιρία.
Αυτό επισημαίνει σε άρθρο του στο Bloomberg View ο Μουχάμαντ ελ Αριάν, επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος της Allianz. Eίναι πρόεδρος του Συμβουλίου Παγκόσμιας Ανάπτυξης του Μπαράκ Ομπάμα και πρώην CEO του Pimco, το οποίο αναπαράγει το capital.gr
Κατά τον ελ Αριάν, δύο εξελίξεις συνδυάστηκαν για να δημιουργήσουν αυτή τη συγκυρία: η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της Κυριακής και η τεράστια εισροή προσφύγων στην Ελλάδα.
Διατηρώντας την ικανότητα των έξυπνων πολιτικών χειρισμών που επέδειξε κατά το τελευταίο έτος, ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, αψήφησε και πάλι τις προβλέψεις και εξασφάλισε μια δεύτερη εντολή να ηγηθεί μιας κυβέρνησης. Πέτυχε αυτή τη νίκη, παρά την εντυπωσιακή στροφή 180 μοιρών που πραγματοποίησε σε σχέση με την κύρια υπόσχεση της προηγούμενης εκστρατείας του -ότι θα βάλει τέλος στην επιβεβλημένη λιτότητα της Ευρωζώνη- που οδήγησε στη διάσπαση του κόμματός του. Και όταν υπηρετήσει ως πρωθυπουργός, αυτή τη φορά, θα διαπιστώσει ότι οι πάλαι πότε εχθρικοί προς αυτόν Ευρωπαίοι έχουν πιο φιλική διάθεση.
Η ιστορία, σημειώνει το δημοσίευμα του capital.gr, είναι γεμάτη με παραδείγματα πολιτικών, οι οποίοι αποτέλεσαν απρόσμενα καταλύτη αλλαγής και κατάφεραν να φέρουν απίθανα αποτελέσματα. Σε πολλές περιπτώσεις, το αντιφατικό ιστορικό τους, έπεισε τους συμπατριώτες τους για την ανάγκη ριζικών αλλαγών.
Θυμηθείτε το παράδειγμα του προέδρου Λούις Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα της Βραζιλίας, ενός συνδικαλιστή ο οποίος, αφού εξελέγη πρόεδρος το 2002, προέβη σε μια εντυπωσιακή και αποτελεσματική σειρά συμβατικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων που φάνταζαν ασυμβίβαστες με τα όσα ευαγγελιζόταν κατά τη διάρκεια των πολλών ετών του στην αντιπολίτευση. Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο Μεναχέμ Μπέγκιν, ο σκληροπυρηνικός πρωθυπουργός του Ισραήλ, ιδρυτής της Λικούντ, ο οποίος υπέγραψε τη συνθήκη ειρήνης με την Αίγυπτο η οποία προέβλεπε τη διάλυση των εβραϊκών οικισμών στη χερσόνησο Σινά.
Η Ευρώπη μπορεί να ενισχύσει το “χέρι” του Τσίπρα παρέχοντας την ελάφρυνση χρέους, η οποία έχει καθυστερήσει επανειλημμένως και η οποία θεωρείτε από τους περισσότερους –όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο- αναγκαία για μια βιώσιμη ελληνική ανάκαμψη.
Καθώς οι πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή εισέρχονται στην Ελλάδα, ενισχύοντας τις έκτακτες μεταναστευτικές πιέσεις της Ευρώπης, οι διστακτικοί πιστωτές, όπως η Γερμανία, έχουν πλέον δικαιολογία να συγχωρήσουν τα προηγούμενα δάνεια διάσωσης στην Ελλάδα.
Πράγματι, οι χώρες αυτές μπορούν να δικαιολογήσουν τη βοήθεια προς την Ελλάδα τονίζοντας το ρόλο της ως πύλη εισόδου των προσφύγων στην Ευρώπη, κάτι που κάνει την επίδραση της προσφυγικής κρίσης ιδιαίτερα έντονη.
Η αποφασιστική έγκαιρη δράση από την Ευρώπη να ελαφρύνει το υπερβολικό δανειακό βάρος της Ελλάδας θα έδινε μια ώθηση στη νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία πρέπει να εφαρμόσει μια σειρά από δύσκολες οικονομικές και δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις. Επίσης, θα ανοίξει την πόρτα στο ΔΝΤ να συμμετάσχει ξανά και θα εξασφαλίσει καλύτερη βάση για τη συνέχιση της συμμετοχής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα διώξει το σύννεφο χρέους που αποθαρρύνει τις νέες εισροές ιδιωτικών κεφαλαίων στη χώρα, υπονομεύει την ανάπτυξη και δεν μπορεί να ξεπεραστεί με ρεαλιστικές προσπάθειες λιτότητας.