“Αν ήμουν πλούσιος…”. Ποιος δεν έχει αναρωτηθεί, ποιος δεν έχει ονειρευτεί πως θα μπορούσε να είναι η ζωή του, ξοδεύοντας φανταστικά εκατομμύρια;
Τα πολλά λεφτά δεν κάνουν την ευτυχία, κατά το προσφιλές λαϊκό γνωμικό. Πολλές φορές δεν είναι σωτηρία αλλά μαρτύριο. Μαρτυρίες ανθρώπων που στην καθημερινότητα τους συναναστρέφονται με πλούσιους το επιβεβαιώνουν.
Η Στέφανι, ο Σάιμον και η Μαρί εργάζονται για πλούσιους, η Στέφανι ως παραδουλεύτρα, ο Σάιμον ως πωλητής σε πολυτελές κατάστημα και και η Μαρί ως γκουβερνάντα σε υπερ-πλούσιους.
Από τη θέση τους μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τη ζωή των αφεντικών τους και να δουν από κοντά τις τρέλες που κάνουν οι πλούσιοι άνθρωποι.
Στέφανι, 37 ετών παραδουλεύτρα σε πολυτελείς κατοικίες
«Ζω στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πριν από πέντε χρόνια, και ενώ ήμουν φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο, απάντησα σε μια μικρή αγγελία στην τοπική εφημερίδα που ζητούσε υπηρεσία για μεγάλα σπίτια.
Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά. Αλλά έπληττα και άρχισα να παρακολουθώ τα αφεντικά μου. Δεν είχα τη δυνατότητα να ψάχνω παντού, αλλά υπήρχε τρόπος να κοιτάζω, ειδικά τις φωτογραφίες που ήταν πεταμένες πάνω στα τραπέζια και τα κομοδίνα.
Αυτό που έζησα με αυτούς τους ανθρώπους με έπεισε ότι δεν θα ήθελα ποτέ να είμαι πλούσια. Όσο μεγαλύτερο είναι το σπίτι, τόσο περισσότερο δουλεύουν οι άνθρωποι για να το αγοράσουν και τόσο περισσότερα φάρμακα εμφανίζονται. Βρήκα φάρμακα κάθε είδους: για τους πόνους, για το άγχος, υπνωτικά χάπια. Μια φορά ανακάλυψα μια κρέμα με βάση την τεστοστερόνη. Κοίταξα το Google και κατάλαβα. Έχει πολλές χρήσεις, αλλά η κυριότερη είναι να αυξάνει την γυναικεία libido».
(Οι φωτογραφίες είναι του φωτογράφου Dougie Wallace)
Σάιμον, 24 ετών, πωλητής σε κατάστημα πολυτελείας
«Όλοι οι πελάτες είναι διαφορετικοί, αλλά υπάρχουν κατηγορίες. Υπάρχουν εκείνοι που σε σέβονται και υπάρχουν και άλλοι που γυρίζουν το κεφάλι την ώρα που τους μιλάς. Υπάρχουν αυτοί που βγάζουν τα χαρτονομίσματα των 500 ευρώ από έναν φάκελο και άλλοι που πληρώνουν ποσό 3.000 ευρώ με τσαλακωμένα 20ευρα. Υπάρχουν εκείνοι που δούλεψαν για να γίνουν πλούσιοι και εκείνοι που τα βρήκαν έτοιμα.
Μια μέρα, ένας Αμερικανός μπαίνει και μας λέει: «Έχω ένα υπέροχο δείπνο απόψε, ντύστε με». Και τον ντύσαμε. Μετά μάθαμε ότι ήταν επικεφαλής μιας επιχείρησης πετρελαίου. Αγόρασε ρούχα αξίας 18.000 ευρώ: 20 πουκάμισα, 3 παντελόνια και 1 σακάκι.
Τα ψώνια για τους πλούσιους δεν έχουν κανένα νόημα. Εγώ όταν ψωνίζω, διστάζω, επιλέγω… Γι’αυτούς δεν έχει καμία αξία.
Κάθε βράδυ, στο κατάστημα, ανάμεσα στους πωλητές γίνεται η ίδια συζήτηση: ποιος πούλησε τα περισσότερα. Πουλάμε κάθε μέρα τουλάχιστον 20.000-30.000 ευρώ ρούχα και αξεσουάρ. Αυτό που πουλάμε, ουσιαστικά, είναι το όνειρο.
Μαρί, γκουβερνάντα σε μια οικογένεια Ρώσων δισεκατομμυριούχων
«Το 2011 απάντησα σε μια μικρή αγγελία. Μετά από μια σύντομη συνέντευξη που έδωσα στο Μόναχο, με ένα ευχάριστο ζευγάρι, βρέθηκα στη Ρωσία για να ασχοληθώ, 3 ημέρες την εβδομάδα με τα δύο παιδιά τους.
Με πλήρωναν 5.000 το μήνα και έμεινα μαζί τους ενάμιση χρόνο. Από την πρώτη ημέρα που έφτασα σπίτι τους κατάλαβα πού βρισκόμουν. Παντού υπήρχαν οπλισμένοι άνδρες, τεράστια κάγκελα και δένδρα έκρυβαν την πρόσοψη. Τότε αντελήφθην πόσο πλούσιοι ήταν. Το σπίτι βρισκόταν στη μέση ενός δάσους, σε ένα σημείο όπου ο Πούτιν, ο Μεντβέντεφ και άλλα μέλη της ρωσικής ελίτ έχουν τα σπίτια τους.
Στο πρωινό, καθημερινά, σέρβιραν χαβιάρι. Περνούσαν όλες τις καλοκαιρινές διακοπές σε ένα γιοτ 50 μέτρων, στα ανοιχτά του Μονακό. Δύο μήνες ήμουν κλεισμένη εκεί μέσα. Σίγουρα ήταν ένα χρυσό κλουβί, αλλά κλεισμένη. Ένα πρωί είδα έναν προπονητή του γκολφ να ανεβαίνει στο γιοτ. Πίστευα ότι θα πάμε στο διπλανό γκολφ για να παίξουν. Αλλά όχι.
Τα παιδιά προπονήθηκαν πάνω στο γιοτ, πετώντας τις μπάλες τους από τη γέφυρα μέσα στη θάλασσα. Όλη αυτή την ώρα, ο καπετάνιος του γιοτ και δύο άλλοι σωματοφύλακες ήταν επιφορτισμένοι να μαζεύουν τις μπάλες από τη θάλασσα. Ένας ναύτης είχε ανέβει στον τρίτο όροφο του πλοίου για να τους υποδεικνύει πού είχαν πέσει οι μπάλες».
Η Μαρί έκανε την εμπειρία της βιβλίο με τίτλο «Η ζωή μου με Ρώσους εκατομμυριούχους» (éd. Stock), οι άλλες μαρτυρίες ανέβηκαν στο neonmagazine.
