Η Νέα Υόρκη ή αλλιώς το Μεγάλο Μήλο ή η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ βυθίζεται υπό το βάρος, των περισσότερων από 1 εκατομμύριο, κτιρίων της, σύμφωνα με τους γεωλόγους.
Η πόλη πλησιάζει πιο κοντά στο νερό με ρυθμό 1 έως 2 χιλιοστά το χρόνο, «με ορισμένες περιοχές να υποχωρούν πολύ πιο γρήγορα», επισημαίνουν οι επιστήμονες.
Αν και αυτό, εκ πρώτης όψεως, μπορεί να μην φαίνεται σημαντικό, η σταδιακή κάθοδος καθιστά τη Νέα Υόρκη εξαιρετικά ευάλωτη σε φυσικές καταστροφές, σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή και γεωλόγο Τομ Πάρσονς του Γεωλογικού Ινστιτούτου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το νότιο Μανχάταν, για παράδειγμα, κινδυνεύει σε σημαντικό βαθμό, ενώ ανησυχία υπάρχει και για το Μπρούκλιν και το Κουίνς.
«Η Νέα Υόρκη αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις από τον κίνδυνο πλημμύρας. Η απειλή της ανόδου της στάθμης της θάλασσας είναι 3 έως 4 φορές υψηλότερη από τον παγκόσμιο μέσο όρο κατά μήκος της ακτής του Ατλαντικού της Βόρειας Αμερικής» σημειώνεται στην σχετική μελέτη.
Η πόλη μάλιστα έχει έρθει αντιμέτωπη με τις επιπτώσεις της βύθισης, εδώ και μία δεκαετία.
«Το 2012, ο τυφώνας Sandy ανάγκασε το θαλασσινό νερό να εισέλθει στην πόλη, ενώ οι έντονες βροχοπτώσεις από τον τυφώνα Ida το 2021 κατέκλυσαν τα συστήματα αποχέτευσης λόγω της μεγάλης απορροής μέσα στην κυρίως πλακόστρωτη πόλη» αναφέρεται στην έκθεση.
Σύμφωνα με το New York Post, ο Πάρσονς τονίζει πως ο συνδυασμός τεκτονικής και ανθρωπογενούς καθίζησης, της ανόδου της στάθμης της θάλασσας και της αυξανόμενης έντασης των τυφώνων συνεπάγεται με ένα επιταχυνόμενο πρόβλημα κατά μήκος των παράκτιων και παραποτάμιων περιοχών.
Εξηγεί πως η επανειλημμένη έκθεση των κτιρίων στο θαλασσινό νερό μπορεί να διαβρώσει τα οικοδομικά υλικά και κατά συνέπεια να αποδυναμώσει χημικά το σκυρόδεμα.
Το πιο ανησυχητικό είναι πως πλέον η συχνότητα των τυφώνων είναι μεγαλύτερη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως οι κατασκευαστικές εταιρείες που έχτισαν τα καινούρια κτίρια μετά τον τυφώνα Sandy δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν τα παραπάνω δεδομένα.