Η λαχανιασμένη νίκη του Μακρόν

Δεν αιφνιδίασε το αποτέλεσμα της γαλλικής κάλπης. Τουναντίον, λειτούργησε άψογα το ‘‘μη χείρον βέλτιστον’’, εισακούστηκε το περιλάλητο θεσμικό προσκλητήριο, όχι όμως χωρίς θεαματικές ιδεολογικές θυσίες. Ο Γάλλος πρόεδρος κατήγαγε μια λαχανιασμένη νίκη, επιτεύξιμη μόνο με εντυπωσιακές πολιτικές υπαναχωρήσεις. Η επανεκλογή του κεντρώου τεχνοκράτη είναι εντελώς συμβιβαστική, καθώς η  πλειοψηφία, αντισυστημική ούσα πλέον, καταψήφισε πανηγυρικά τη πολιτική του στο α’ γύρο.

Τούτου δοθέντος, οι τυμπανοκρουσίες και οι διθύραμβοι χαρακτηρίζονται υπερβολικοί. Η ανακούφιση για την Ευρώπη θα έρθει όταν λυθούν τα ποικίλα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαικές κοινωνίες.  Η ατμόσφαιρα στο κοινωνικό επίπεδο παραμένει κλιμακωτά επικίνδυνη και ρευστή.

O νυν ‘‘εστεμμένος’’ των Ηλυσίων Πεδίων κέρδισε θεσμικά αλλά συνετρίβει ιδεολογικά. Μάλιστα δε, υποδουλώθηκε παρότι ανένδοτος ορθολογιστής, μαγεύτηκε και εκείνος από τις καλίφωνες σειρήνες του αριστερού και δεξιού ‘‘λαϊκισμού’’. ”Δημαγώγησε” δηλαδή με όρους ξύλινης πολιτικής ορθότητας.

Ως εκ τούτου, ‘‘ο πρόεδρος των πλουσίων’’ όπως τον προσφωνεί ο μέσος Γάλλος απαρνήθηκε, εν ονόματι της ανανεωμένης θητείας, τα δύο παντοδύναμα σκήπτρα του πολιτικού του δόγματος, τον αγοραίο φονταμενταλισμό αφ’ ενός και τον πολιτισμικό διεθνισμό αφ’ ετέρου.

Φυσικά, δεν πρόκειται για οβιδιακή μεταμόρφωση, μόνιμη και ολοσχερή, αλλά μοιάζει περισσότερο με ευκαιριακό ελιγμό, στρατηγικά προσανατολισμένο. Άρπαξε υπό την καταιγιστική αντισυστημική πίεση συνθήματα και προτάσεις από την προγραμματική ρητορική τόσο της Λεπέν όσο και του Μελανσόν. Πάσχισε να κάμψει τον ελιτισμό του, να απεκδυθεί τον μανδύα του στεγνού τραπεζίτη. Γενικώς αναστατώθηκε η ριζωμένη ψυχοσύνθεση του.

Υπαναχώρησε στο συνταξιοδοτικό, ύψωσε τον κατώτατο μισθό, υποσχέθηκε παροχική και προνοιακή διοίκηση, μίλησε διστακτικά για φορολόγηση πλουσίων και πλείστα άλλα. Ενώ, γρανίτωσε τη στάση του στο μεταναστευτικό, παρουσιάστηκε αμείλικτος σε ζητήματα γαλλικής ταυτότητας και αίγλης, κήρυξε τον πόλεμο κατά του ισλαμισμού. Σταχυολόγησα δίκην παραδείγματος ορισμένα και όχι απαραιτήτως καταδικαστέα.

Συνελόντι ειπείν, ο αξιακός κώδικας της γαλλικής πολιτικής έχει μεταλλαχθεί ανεπιστρεπτί. Το ιδεολογικό πνεύμα ιονίζεται με καταλύτη τον αντισυστημισμό και τον αντιγκλομπαλισμό, στοιχειώνοντας τα φαντάσματα της παλαιάς «φιλελεύθερης συναίνεσης» όπου στεγάζεται ο σημερινός χρηματοοικονομικός καπιταλισμός στη Δύση.

Ο κεντρώος «βασιλιάς» των Ηλυσίων Πεδίων δεν θριάμβευσε, παρά απέσπασε μια απρόθυμη ψήφο, τρομαγμένη από το σκιάχτρο της αναβαπτισμένης ακροδεξιάς, η οποία παρόλη την κακοφημία της έλαβε 42%! Η κεντρογενής ιδεολογική του συγκρότηση όμως έχει ηττηθεί κατά κράτος και απορριφθεί μετα πολλών επαίνων. Είναι ένας θεσμικός γίγαντας που θα περπατήσει με πήλινα πόδια, αν δεν τηρήσει τις κρατικοπαρεμβατικές δεσμεύσεις του, αν δεν ανακουφίσει τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

Το ηθικοπολιτικό δίδαγμα λοιπόν απο τις γαλλικές εκλογές είναι ότι η επανασύνδεση με τη λαική βάση, ο αφουγκρασμός της κοινωνικής ψύχης θα λειτουργήσει ως ελιξίριο στο δηλητήριο του εξτρεμισμού. Η απελπισία παράγει ακρότητες και η αφ’ υψηλού περιφρόνηση φουντώνει την αγανάκτηση.

Και προς αποφυγή παρερμηνειών, το παρόν κείμενο δεν τάσσεται υπερ της Λεπέν. Ενημερωτικά το γράφω ώστε να ξορκίσω τους διαφόρους ”δαίμονες” της στρέβλωσης.

Απλός ανατέμνει κριτικά τα τεκταινόμενα στη Πόλη του Φωτός.

Χρήστος Γκιάτας