Με τον αριθμό των μεταναστών στην Λιβύη να ξεπερνά το ένα εκατομμύριο και της συνθήκες κράτησης να μοιάζουν κάτι παραπάνω από τραγικές, η UNICEF καταγγέλλει βασανιστήρια, βία και συνθήκες λιμοκτονίας σε κέντρα που θα μπορούσαν κάλλιστα να χαρακτηριστούν κολαστήρια.
Oι μεταναστευτικές ροές από την Τουρκία μετά και την συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση περιορίστηκαν, με τον μεταναστευτικό διάδρομο της Μεσογείου μεταξύ της Λιβύης και της Ιταλίας να μοιάζει μοναδική λύση για τα εκατομμύρια τόσο των προσφύγων που ζητούν άσυλο στην Ευρώπη, όσο και των οικονομικών μεταναστών που επιδιώκουν μια καλύτερη ζωή στη γηραιά ήπειρο.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην έκθεσή της η UNICEF, από τον περασμένο Σεπτέμβριο περίπου ένα εκατομμύριο μετανάστες βρίσκονται στη Λιβύη, οι περισσότεροι από τους οποίους περιμένουν σε ανθυγιεινά κέντρα κράτησης που μαστίζονται από τις αρρώστιες. Κέντρα κράτησης που “δεν απέχουν από στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας (…) και αυτοσχέδιες φυλακές”.
Η κατάσταση στο εσωτερικό της Λιβύης είναι, αν μη τι άλλο, χαώδης, με τις ένοπλες οργανώσεις να κάνουν πραγματικά ό,τι θέλουν. Όπως αναφέρει ο ΟΗΕ, οι οργανώσεις έχουν τον πλήρη έλεγχο στα επίσημα κέντρα κράτησης, ενώ ανταγωνιζόμενες ή συνεργαζόμενες με εγκληματικές συμμορίες και παράνομους διακινητές ανθρώπων, έχουν ήδη φτιάξει και τα δικά τους κέντρα.
“Για τις χιλιάδες γυναίκες και παιδιά μετανάστες που βρίσκονται φυλακισμένοι, (τα κέντρα αυτά) αποτελούν πραγματικά κολαστήρια στα οποία κρατούνται άνθρωποι για μήνες”, επισημαίνεται στην έκθεση, που δόθηκε σήμερα στην δημοσιότητα από την UNICEF.
Σε δείγμα περισσοτέρων από 100 γυναικών και παιδιών, τουλάχιστον οι μισοί δήλωσαν ότι έχουν βιαστεί ή κακοποιηθεί αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, με τα κορίτσια να υφίστανται περισσότερες κακοποιήσεις από τα αγόρια.
“Εδώ μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε κότες. Μας δέρνουν, δεν μας δίνουν καλό νερό και καλή τροφή”, δήλωσε ο Τζον, ένα 14χρονο αγόρι που έχει ταξιδέψει μέχρι τη Λιβύη ασυνόδευτο από τη Νιγηρία από την οποία έφυγε για να γλιτώσει από την οργάνωση Μπόκο Χαράμ, ενώ συμπλήρωσε: “Πάρα πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν εδώ, πεθαίνουν από τις αρρώστιες, πεθαίνουν από το κρύο”.
Βάσει των ευρημάτων της έκθεσης, οι γυναίκες και τα ασυνόδευτα παιδιά που μεταναστεύουν, ως επί το πλείστον, στηρίζονται σε παράνομους διακινητές ανθρώπων για το ταξίδι τους προς την Ευρώπη. Ένα το οποίο τις περισσότερες φορές γίνεται βάσει του συστήματος “πληρώνεις όσο πηγαίνεις”. Οι παράνομοι διακινητές ζητούν συνήθως χιλιάδες δολάρια από αυτούς που θέλουν να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι και να διασχίσουν την έρημο προτού τους στοιβάξουν σε πλεούμενα με άθλιο εξοπλισμό ώστε να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι και να διασχίζοντας την Μεσόγειο. Σύμφωνα με την UNICEF, οι άνθρωποι αυτοί είναι ευάλωτοι στην εκμετάλλευση, στο τράφικινγκ και στη βία, συμπεριλαμβανομένης της εκπόρνευσης και του βιασμού.
“Η διαδρομή αυτή ελέγχεται κυρίως από παράνομους διακινητές ανθρώπων, λαθρεμπόρους και άλλους ανθρώπους που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν τα απελπισμένα παιδιά και τις γυναίκες που αναζητούν απλώς ένα καταφύγιο ή μια καλύτερη ζωή”, δήλωσε ο επικεφαλής των επιχειρήσεων της UNICEF για τους πρόσφυγες στην Ευρώπη, Άφσαν Χαν.
Αυτόν το μήνα οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσέφεραν χρήματα και άλλου είδους βοήθεια στη Λιβύη για να καταβάλει προσπάθειες να μειωθεί ο αριθμός των μεταναστών που αναχωρούν από εκεί για την Ευρώπη. Ωστόσο οι οργανώσεις αρωγής επέκριναν την ενέργεια, σημειώνοντας ότι τα σχέδια αυτά αφήνουν εκτεθειμένους τους ανθρώπους που μεταναστεύουν σε περισσότερους κινδύνους και κακοποιήσεις εντός του εδάφους της Λιβύης.
Πέρυσι ένας αριθμός ρεκόρ 181.000 μεταναστών διέσχισε τη Μεσόγειο από τη Λιβύη στην Ιταλία, σύμφωνα με την υπηρεσία μετανάστευσης του ΟΗΕ, ενώ όπως επισημαίνει η UNICEF, περισσότεροι από 4.500 άνθρωποι πνίγηκαν στο ταξίδι τους αυτό, εκ των οποίων τουλάχιστον 700 ήταν παιδιά.
“Τα παιδιά δεν θα πρέπει να αναγκάζονται να αφήνουν τη ζωή τους στα χέρια των λαθραίων διακινητών μόνο και μόνο επειδή δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις”, τονίζει ο Χαν, ενώ συμπληρώνει πως: “Πρέπει να αντιμετωπίσουμε συνολικά τα αίτια της μετανάστευσης και να εργαστούμε από κοινού για να υπάρξει ένα συμπαγές σύστημα ασφαλούς και νόμιμης διέλευσης για τα παιδιά που κάνουν το ταξίδι αυτό, είτε πρόκειται για πρόσφυγες είτε για μετανάστες”.