Σε χθεσινό άρθρο του όπου αναρωτιέται για το μέλλον του Ηνωμένου Βασιλείου (μέσα ή έξω απ’ την Ευρώπη;), ο αρθρογράφος των Financial Times Wolfgang Münchau κάνει μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση: μετά την πανωλεθρία των δημοσκόπων στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, ποιος τους εμπιστεύεται να προβλέψουν τη στάση των πολιτών απέναντι στο επικείμενο (2017) δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Μάλλον κανείς! Μας προτρέπει λοιπόν να αναλογιστούμε τις πολιτικές δυναμικές που αναπτύσσονται αυτή τη στιγμή -συγκεκριμένα την άνοδο του εθνικισμού στη Σκωτία, αλλά και μια πιθανή αντίστοιχη αντίδραση στην Αγγλία- οι οποίες δεν λειτουργούν θετικά για τους υπέρμαχους της παραμονής της χώρας στην Ένωση. Αλήθεια, πόσο πιθανό είναι άραγε ένα Brexit;
Ο David Cameron μπορεί να κέρδισε της εκλογές και να κατάφερε να ξεφορτωθεί τον κυβερνητικό του εταίρο, κερδίζοντας στην πορεία (λίγη) περισσότερη ευελιξία, οι ευρωσκεπτικιστές στο κόμμα του όμως δεν έχασαν χρόνο, απαιτώντας σημαντικότατες παραχωρήσεις από την Ευρώπη, ώστε να υποστηρίξουν την παραμονή της χώρας σε αυτήν. Ο Cameron έχει μπροστά του ένα πραγματικά δύσκολο έργο: θα χρειαστεί να πείσει τους πολίτες της χώρας του ότι η παραμονή τους στην Ένωση είναι συμφέρουσα (υπό το καινούριο deal το οποίο θα προσπαθήσει να τους εξασφαλίσει), έχοντας όμως προηγουμένως πείσει τους εταίρους του στις Βρυξέλλες ότι αυτά που ζητά είναι συμφέροντα και για αυτούς, ή τελοσπάντων περισσότερο συμφέροντα από ένα Brexit. Μπορεί οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που ανήκουν στην Ένωση να προειδοποιούν ήδη το Βρετανό πρωθυπουργό να μην τα βάλει με την ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων, αμφιβάλλω όμως αν αυτό θα είναι αρκετό για να τον σταματήσει.
