Σάββατο του Λαζάρου σήμερα, για την ορθοδοξία, Λίγα πράγματα, όμως είναι γνωστά για τον άνθρωπο που ο Ιησούς διέταξε να εξέλθει του τάφου, νικώντας τον θάνατο
Η ανάσταση του Λαζάρου αποτελεί ένα από τα πιο ξεχωριστά θαύματα του Χριστού, σύμφωνα με όσα αναφέρουν τις Αγιες Γραφές, πριν την θυσία του Θεανθρώπου και την Ανάσταση. .
Ο Λάζαρος υπήρξε αδερφός της Μάρθας και της Μαρίας – η τελευταία ήταν η γυναίκα που έπλυνε με μύρο τα πόδια του Χριστού και τα σκούπισε με τα μαλλιά της – και ζούσε μαζί τους στο χωριό Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Φαίνεται πως ο Ιησούς είχε φιλοξενηθεί αρκετές φορές στο σπίτι των αδερφών στο δρόμο του για την Ιερουσαλήμ.
Όπως γνωρίζουμε ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και στη συνέχεια πέθανε. Ο Χριστός συνάντησε τις αδερφές του τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του και πραγματοποίησε το θαύμα. Δάκρυσε και φώναξε προς το μέρος του τάφου: «Λάζαρε δεύρο έξω!», ανασταίνοντας τον Λάζαρο τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του.
Αυτός είναι και ο λόγος που αποκαλείται από την εκκλησία και τετραήμερος, καθώς έμεινε τέσσερις ημέρες στον Κάτω Κόσμο πριν ο Ιησούς τον επαναφέρει στη ζωή. Οι γραφές αναφέρουν πως τότε, ο Λάζαρος ήταν 30 ετών.
Μετά το θαύμα ο Λάζαρος κατέφυγε στην Κύπρο, αφού , όπως γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, οι αρχιερείς τον καταζητούσαν για να τον δολοφονήσουν. Εκεί συναντά τους αποστόλους Παύλο και Βαρνάβα που τον χειροτονούν πρώτο επίσκοπο της αρχαίας πόλης Κίτιο. Παρέμεινε στο νησί μέχρι το τέλος της ζωής του.
Η δραστηριότητά του στο νησί του απέδωσε ένα ακόμη όνομα, εκείνο του δίκαιου. Λέγεται πως εκείνος συνδέεται με την Αλυκή της Λάρνακας, που εκείνη την εποχή ήταν αμπελώνας. Καθώς το μέρος αυτό αποτέλεσε σημείο έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ δύο αδερφών, αποξήρανε την περιοχή, μετατρέποντάς τη σε αλυκή για να δώσει ένα μάθημα στα δύο αδέρφια.
Άλλο ένα επίθετο που συνοδεύει την ιστορία του Λαζάρου είναι Λάζαρος ο αγέλαστος. Οι παραδόσεις τον θέλουν από την ημέρα της ανάστασής του, σκυθρωπό και αγέλαστο, εξαιτίας όσων είδε και βίωσε τέσσερις ημέρες στον Αδη. Δεν γέλασε, λένε, ποτέ στα 30 χρόνια που έζησε μετά το θαύμα του Χριστού. Η μόνη φορά που χαμογέλασε είναι όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο. «Το ένα χώμα κλέβει το άλλο» φέρεται να είπε στη θέα της κλοπής.
Μετά το θάνατό του, το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, έπειτα από εντολή του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού.