Το 2016 βρίσκει την Ελλάδα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση. Περίπου από το 2008, όταν άρχισε να “ξηλώνεται” αθόρυβα το σκηνικό που είχε στηθεί στη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, με τους παχυλούς μισθούς, την δεδομένη εργασία αλλά και την άγνοια γι΄αυτό που θα αντιμετωπίζαμε στη συνέχεια, κάθε χρόνο ελπίζουμε ότι τα χειρότερα πέρασαν. Δυστυχώς η πραγματικότητα έχει το κακό “ελάττωμα” να μας διαψεύδει και να μας “προσγειώνει” -πολλές φορές ανώμαλα- στα δεδομένα της.
Θα περίμενε κανείς ότι η οικονομική κατρακύλα, σε συνδυασμό με το πελώριο προσφυγικό κύμα που έχει σκεπάσει για τα καλά την Ελλάδα, θα μας οδηγούσε στο γνωστό “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Ποιος έχει διάθεση να ασχοληθεί με τα προβλήματα των άλλων όταν κι εμείς οι ίδιοι έχουμε ήδη τόσα πολλά;
Η απάντηση δίνεται καθημερινά, όχι μόνο από μεγάλα φιλανθρωπικά ιδρύματα με ηχηρά ονόματα αλλά και από απλούς ανθρώπους, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.
Το politisonline.com επισκέφθηκε κάποιους από αυτούς στην καθημερινότητά τους και διαπίστωσε ότι το ενδιαφέρον και η αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο όχι μόνο δεν υποχώρησε στα χρόνια της κρίσης αλλά αναζωπυρώθηκε, βρίσκοντας τους αναγκαίους για την εποχή τρόπους και χώρους έκφρασης.
Στο πρώτο μέρος της έρευνας παρουσιάζουμε έναν από τους πρωταγωνιστές του αξιοθαύμαστου εθελοντισμού που αναπτύχθηκε στη χώρα μας στα χρόνια της κρίσης, τον Κωνσταντίνο.
Ο άλλος άνθρωπος…
Ο Κωνσταντίνος ήταν άστεγος για περίπου τρία χρόνια. Η επαγγελματική του εμπειρία στο μάρκετινγκ δεν κατάφερε να του εξασφαλίσει ούτε ένα πιάτο φαγητό. Έτσι βρέθηκε στους δρόμους, παρέα με τόσους άλλους που είχαν παρόμοια μοίρα. Εκείνος όμως αποφάσισε να την αλλάξει. “Μια μέρα, όταν είδα ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για μια μισοφαγωμένη τυρόπιτα, το μυαλό μου πήρε στροφές”, μας είπε.
Έτσι, πριν από περίπου τέσσερα χρόνια έστησε μια κατσαρόλα στην Βαρβάκειο αγορά και μαγείρευε -με ό,τι περίσσευε από τους πωλητές- για όσους ακολουθούσαν τις όμορφες μυρωδιές από τα φαγητά του στο κέντρο της Αθήνας.
Με την συνδρομή του κόσμου, σήμερα ο Κωνσταντίνος μαγειρεύει και μοιράζει σε καθημερινή βάση πάνω από 4.000 μερίδες (τα μηδενικά είναι σωστά). Όμως δεν σταμάτησε εκεί: με μεγάλες προσπάθειες κατάφερε να δημιουργήσει έναν χώρο ο οποίος είναι ανοιχτός για όλους όσοι βρίσκονται στην κατάσταση που ήταν ο ίδιος κάποτε.
Ο “Άλλος Άνθρωπος” (όπως ονόμασε την κίνησή του) στεγάζεται σε ένα σπίτι στο Μεταξουργείο που υποδέχεται καθημερινά από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ τουλάχιστον 60 με 80 άστεγους. Το ενοίκιο είχε εξασφαλιστεί για χρόνια από κάποιον ανώνυμο πολίτη, όμως ακόμη και τώρα με την βοήθεια του κόσμου καταβάλλεται στην ώρα του.
Εθελοντές φροντίζουν για την (εξαιρετική) υγιεινή αλλά και το πρωινό που προσφέρεται σε όσους περάσουν το κατώφλι του “Άλλου Ανθρώπου”. Όσο για το μεσημεριανό, αυτό το φροντίζει βέβαια ο ίδιος ο Κωνσταντίνος…
Μπορεί οι ανάγκες για προμήθειες να είναι πολύ μεγάλες, το ίδιο μεγάλη όμως είναι και η προσφορά του κόσμου. Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπετε μόνο ένα μέρος από τον αποθηκευτικό χώρο για τα τρόφιμα.
Οι μαρμίτες του Κωνσταντίνου. Εδώ ετοιμάζεται καθημερινά το φαγητό. Όσο για την… λάντζα, γυναίκες και άνδρες εθελοντές είναι πάντα πρόθυμοι να καθαρίσουν τα σκεύη για την επόμενη μέρα.
Το φαγητό μοιράζεται σε ειδικά σκεύη, ώστε να μην υπάρχουν διαρροές κατά την μεταφορά τους σε όλη την Αθήνα αλλά και να διατηρείται η θερμοκρασία του φαγητού για όσο περισσότερο γίνεται.
Ο “Άλλος Άνθρωπος” δεν υπάρχει περίπτωση να μην σας κεράσει καφεδάκι όταν περάσετε το κατώφλι του σπιτιού στο Μεταξουργείο…
Το μενού εκείνη την ημέρα είχε πεντανόστιμες φακές και υπέροχα μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα.
Ο Κωνσταντίνος και οι εθελοντές επί το έργον. Οι μερίδες προορίζονται για την Πλατεία Βικτωρίας και τον Πειραιά. Δεν υπήρχε ούτε ένας χωρίς να φοράει ειδικά γάντια. “Γαντάκια, γαντάκια!” έλεγε ο Κωνσταντίνος με την -πολύ- δυνατή φωνή του σε όσους ετοιμάζονταν να προσφέρουν την βοήθειά τους…
Όλες οι ποσότητες των φαγητών, τα μαγειρικά σκεύη, τα τραπέζια, οι ηλεκτρικές συσκευές και ό,τι υπάρχει γενικά μέσα στο σπίτι, είναι από προσφορές των πολιτών. Ακόμη και τα τρία (!) αυτοκίνητα που διαθέτει ο Κωνσταντίνος για την μεταφορά του φαγητού, είναι επίσης προσφορές από τον κόσμο.
Λίγο πριν φορτώσουμε τις μερίδες στα αυτοκίνητα για την Πλατεία Βικτωρίας.
Στο σπίτι στο Μεταξουργείο εθελοντές προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εντελώς δωρεάν φυσικά. Μανικιουρίστ επισκέπτεται καθημερινά τον χώρο, φροντίζοντας για τα άκρα των ανθρώπων που βρίσκονται εκεί.
Ο χώρος υποδέχεται ακόμη και παιδιά από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο, όπου εκπαιδευτικοί παραδίδουν δωρεάν μαθήματα για το σχολείο.
Πλατεία Βικτωρίας. Μερικές ώρες πριν οι πρόσφυγες και μετανάστες να μεταφερθούν σε άλλα σημεία της Ελλάδας. Ένα μικρό αγόρι απολαμβάνει όσο τίποτα λίγο ψωμί.
Εθελοντές διανέμουν τις μερίδες στον κόσμο. Το κορίτσι με το κοντό μαλλί, η Χίλντα, είναι μισή Γερμανίδα. Επισκέφθηκε την Ελλάδα για λίγες ημέρες μαζί με φίλες της από την Ολλανδία και καθώς γνώριζε την δράση του Κωνσταντίνου σκέφτηκε ότι “θα ήταν πολύ ωραία εμπειρία για τα κορίτσια. Εγώ έχω έρθει ξανά, μου αρέσει που βοηθάμε τον κόσμο”, μας είπε με τα χαριτωμένα σπαστά Ελληνικά της.
Έπειτα από τουλάχιστον τρεις ώρες μαγειρέματος και ορθοστασίας, ο Κωνσταντίνος προσφέρει τις μερίδες ακούραστος. Άλλωστε είναι ακόμα μεγάλη η μέρα…
Στην μεγάλη ουρά που δημιουργήθηκε από πρόσφυγες και μετανάστες δόθηκε, όπως πάντα, προτεραιότητα στις μητέρες και στα παιδιά.
Ο μικρούλης Μοχάμεντ άπλωσε το χέρι για να πει “χαίρω πολύ” όταν ρωτήσαμε τον πατέρα του αν μας επιτρέπει να τον φωτογραφίσουμε…
Περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία:
Ο Άλλος Άνθρωπος: oallosanthropos.blogspot.gr
Κωνσταντίνα Βρεττού