της Αγγελικής Σπανού
Συζητάμε στα σοβαρά αν ο κορονοϊός μπορεί να μεταδοθεί με τη θεία κοινωνία. Σαν να μην αρκεί η κοινή λογική για να βγάλει κανείς συμπέρασμα, σαν να χρειάζεται επιστημονική τεκμηρίωση του κινδύνου από τη χρήση του ίδιου κουταλιού με έναν ασθενή, από το φιλί, από τον συνωστισμό. Η Ιερά Σύνοδος αποφασίζει ότι ο κορονοϊός δεν μεταδίδεται με τη θεία κοινωνία, αποφασίζει δηλαδή για ζήτημα δημόσιας υγείας με όρους μεταφυσικής.
Γιατί να μην το κάνει, εφόσον η Πολιτεία δεν αγγίζει την Εκκλησία για να μην φέρει απέναντί της τους πιστούς, ενώ η βουλευτής της ΝΔ Ελ. Ράπτη δήλωσε δημόσια ότι κοινώνησε και θα κοινωνήσει ξανά, προτάσσοντας την ψηφοθηρική σκοπιμότητα της προστασίας των ευπαθών ομάδων. Προηγήθηκε η ανεκδιήγητη “γιατρός” Ελ.Γιαμαρέλου, η οποία υπερασπίστηκε το ακίνδυνο της μετάληψης, εφόσον κανείς είναι βαθιά θρησκευόμενος. Και στο μεταξύ μάθαμε από τον δήμαρχο Πύργου ότι στο νομό του άνθρωποι στους οποίους έχει συστηθεί καραντίνα κυκλοφορούν κανονικά, ακολουθώντας το παράδειγμα των καρναβαλιστών της Πάτρας που αγνόησαν την απαγόρευση και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διευκολύνουν τη διάχυση της νέας ασθένειας.
Η έλλειψη ατομικής ευθύνης και η χαμηλή αίσθηση κοινωνικής ευθύνης από πρόσωπα με επιρροή και θεσμούς δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στη χώρα μας. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις της ανευθυνότητας που σχετίζεται με τον κορονοϊό είναι η επιβολή κυρώσεων. Είναι απαράδεκτο ότι ο Ιατρικός Σύλλόγος δεν παρενέβη στην περίπτωση της κας Γιαμαρέλου, είναι αδιανόητο ότι το κυβερνών κόμμα άφησε ανεξέλέγκτη την κα Ράπτη, είναι ανησυχητικό ότι η κυβέρνηση παρακολουθεί τις αποφάσεις της Εκκλησίας σαν να πρόκειται για κράτος εν κράτει, είναι θλιβερό ότι ο κάθε απείθαρχος φορέας ή δυνητικός φορέας αντιμετωπίζεται χαλαρά και με ένα “τι να κάνουμε”.
Η περιπέτεια του κορωνοϊού στη χώρα μας βρίσκεται στην αρχή της. Το σύστημα δημόσιας υγείας θα δοκιμκαστεί έτσι κι αλλιώς. Δοκιμάζεται ήδη η ωριμότητα των θεσμών και των πολιτών. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να κινδυνεύσουν λόγω ηλικίας ή άλλου προβλήματος υγείας. Δεν έχει πλάκα η αδιαφορία ή η επιπολαιότητα. Και κανένας Θεός δεν συγχωρεί το κακό που κάνουμε στον διπλανό μας ακόμη και από αμέλεια, από άγνοια ή φανατισμό.