Της Αγγελικής Σπανού
Υποτίθεται ότι ο εορτασμός των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση του 1821 θα ήταν μια ευκαιρία συλλογικού αναστοχασμού, απαλλαγής από βολικούς μύθους και τόνωσης της εθνικής αυτοπεποίθησης όχι με όρους μεγαλομανίας αλλά στη βάση μιας ρεαλιστικής αυτεπίγνωσης.
Το ξεκίνημα δεν εμπνέει αισιοδοξία. Πρώτα ήταν οι πληροφορίες ότι η Γιάννα αλλάζει το επικοινωνιακό επιτελείο, φύγε εσύ-έλα εσύ, όχι με κάποια σοβαρή αιτιολογία αλλά με τη φούρια μιας ισχυρής γυναίκας που νομίζει ότι τα ξέρει όλα. Μετά ήταν η συγκρότηση μιας επιτροπής που θα διευρυνόταν αλλά δεν διευρύνεται και που κάτι παράγει αλλά δεν ξέρουμε τι. Στο μεταξύ είδαμε το twitter της προέδρου να ακολουθεί από τρολς μέχρι ανενεργούς λογαριασμούς και να φιλοξενεί αναρτήσεις τύπου “σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει” τη μέρα της γιορτής της.
Ακολούθησε το αμφιλεγόμενο λογότυπο και το τηλεοπτικό σποτ με την Αγγελοπούλου σε ρόλο μητέρας του έθνους. Και τελικά μάθαμε ότι στην κατηγορία στη βινιέτα “Ηγεσία του Κράτους” οι υπεύθυνοι έχουν συμπεριλάβει τους δικτάτορες του 20ου αιώνα, τους δωσίλογους της Κατοχής και άλλους διορισμένους σε περιόδους δημοκρατικής εκτροπής.Έτσι περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους δικτάτορες Μεταξά, Παπαδόπουλο, Πάγκαλο, τους Κατοχικούς Πρωθυπουργούς Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο, Ράλλη αλλά και ανδρείκελα όπως οι Κόλιας, Μαρκεζίνης, Ανδρουτσόπουλος, Γκιζίκης. Εγιναν κάποιες διορθώσεις μετά τις αντιδράσεις, μπήκαν ιδιότητες δίπλα σε ονόματα, αλλά ο Μεταξάς έμεινε σκέτος για λόγους που δύσκολα μπορεί να υποθέσει κανείς.
Τι δείχνουν όλα αυτά; Προχειρότητα είναι η εύκολη απάντηση. Ανοησία, μια ακόμη εκδοχή. Και μια τρίτη ανάλυση: Δείχνουν μια αίσθηση παντοδυναμίας και πεποίθηση ότι ο λαός τρέφεται με εθνικισμό και χορταίνει με μεγαληγορίες για το ηρωικό μας παρεθόν στο οποίο όλοι χωράνε – αρκεί να έχουν πρωταγωνιστήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Τελικά, είναι όλοι καλοί. Γιατί είμαστε ένα περιούσιο έθνος, ανάδελφο και Δαυίδ που ποτέ δεν πεθαίνει.
Αν το “Ελλάδα 2021” στήθηκε για να φτιαχτεί με καρικατούρα του 2004 στη μετά τη χρεοκοπία εποχή, καλά πάει. Αν η πρόθεση ήταν πιο ουσιαστική, έγινε κακή αρχή.
Και επειδή δεν ακούστηκε κάποια συγνώμη για τα χάλια της ιστοσελίδας, η συνέχεια δεν διαγράφεται καλή.