Όλοι γνωρίζουμε ότι την 25η Μαρτίου, Ημέρα του Ευαγγελισμού και της Εθνικής μας επετείου, το παραδοσιακό ελληνικό τραπέζι συνηθίζεται να περιλαμβάνει ως γεύμα τον μπακαλιάρο σκορδαλιά.
Το συγκεκριμένο ψάρι είναι ευρέως γνωστό από την εποχή των Βίκινγκς, το 800 μ. Χ.
Το πάστωμα του έγινε πρώτα από τους Βάσκους, και το εμπόριο του μπακαλιάρου ξεκίνησε από τον Μεσαίωνα. Τότε, μάλιστα, το αποκαλούσαν «ψάρι του βουνού».
Στην Ελλάδα, έκανε την εμφάνισή του στο τραπέζι του κάθε σπιτιού περίπου κατά τον 15ο αιώνα, κατά το χρονικό διάστημα της Σαρακοστιανής νηστείας.
Ο μπακαλιάρος με σκορδαλιά, συγκεκριμένα, αποτελεί το πιάτο της ημέρας την 25η Μαρτίου, Ημέρα της Εθνικής μας Επετείου και Ημέρα του Ευαγγελισμού.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, εν μέσω της Σαρακοστής, επέτρεπε στους πιστούς να φάνε μονάχα 2 φορές ψάρι. Η μία ήταν την Ημέρα του Ευαγγελισμού και η άλλη, η Κυριακή των Βαΐων.
Οι λόγοι που καθιέρωσαν τον μπακαλιάρο στο τραπέζι της 25ης Μαρτίου ήταν καθαρά οικονομικοί και πρακτικοί. Στην ηπειρωτική χώρα, που δεν βρεχόταν από θάλασσα, οι κάτοικοι δεν μπορούσαν να προμηθεύεται φρέσκα ψάρια με την ευκολία που μπορούσαν τα νησιά και οι παράκτιες περιοχές. Έτσι ο παστός μπακαλιάρος, που μπορούσε να διατηρηθεί εκτός ψυγείου, ήταν η καλύτερη λύση. Επιπλέον, η φθηνή τιμή του τον έκαναν ιδιαίτερα προσιτό σε όλους, γεγονός που ανέβασε στα ύψη τη δημοφιλία του. Έτσι, ο παστός μπακαλιάρος ήταν η πιο εύκολη και οικονομική λύση για τους πολυάριθμους πιστούς, που τον έβρισκαν ακόμα και στα πιο μικρά μπακάλικα.