Φωτογραφίες μιας Ελλάδας που δεν υπάρχει πια...

Μια παλιά Ελλάδα “αποκαλύπτει” μέσα από τις φωτογραφίες του ο Μάνος Κωνσταντίνου, αποτυπώνοντας την καθημερινή πραγματικότητα των Ελλήνων του μόχθου της Ελλάδας του 60′.

Με τις μοναδικής ιστορικής αξίας του εικόνες, ο καλλιτέχνης μας καλεί να γίνουμε “συγκοινωνοί” μιας διαφορετικής πατρίδας, απ’ εκείνη που ξέρουμε ως τώρα.

Χωρίς δρόμους, αλλά με σοκάκια, χωρίς αυτοκίνητα, αλλά με γαϊδουράκια και χωρίς “πολλά – πολλά”, αλλά με “όλα” αυτά που χρειάζονται για να κάνουν τον άνθρωπο γεμάτο, ο κ. Κωνσταντίνου μας ταξιδεύει στην Ελλάδα του του καϊκιού και της ελιάς, για να πάρουμε κάτι απ’ την αυθεντικότητα της βιοπάλης των “παλιών” Ελλήνων: Του μικρού παιδιού στο σχολείο με το μήλο, της μάνας με το μαντήλι, του παπά με το τσαπί και του καφενείου με τους κυρίους που απολαμβάνουν τον μεσημεριανό καφέ – διάλειμμα, πριν επιστρέψουν στην εργασία τους, τότε ακριβώς που η εργασία ήταν συνώνυμη του παραγόμενου αγόγγυστου έργου και όχι δουλειά.

screenshot_12Το παιδί παίζει με τον ήλιο, μακριά από κάθε έγνοια.

screenshot_13

Μοναδικό της μέλημα η αγκαλιά στο παιδί της

screenshot_14

Χωρίς παιχνίδια, αλλά με τόση χαρά…

screenshot_15

Γλέντι – χορό – τραγούδι με το στόμα!

screenshot_16

“…Να πηγαίνω στο σχολειό, να μαθαίνω γράμματα, γράμματα – σπουδάγματα, του Θεού τα πράγματα”

screenshot_17

Με την ρόκα για να’ χουν ρούχα να φορέσουν 

screenshot_18

Με την στάμνα στο ώμο για το νερό της μέρας 

screenshot_19

Τσάντα, μαντήλι, φούστα, ομπρέλα και κατσίκα τα απαραίτητα αξεσουάρ!

screenshot_20

“Καφενείον η Ελλάς”

screenshot_21

Όλα κι όλα τα υπάρχοντα της χώρεσαν σ’ ένα μπαούλο και περίσσεψε χώρος

για τα δάκρυα του αποχωρισμού απ’ την γλυκιά πατρίδα 

screenshot_22

Το λεωφορείο της εποχής

Πηγή: Αντικλείδι