Μία από τις τραγικότερες σελίδες της νεώτερης ελληνικής ιστορίας γράφτηκε σαν σήμερα, στις 17 Αυγούστου του 1944: Το Μπλόκο της Κοκκινιάς.
Δεν είχε ακόμη χαράξει όταν η προσφυγούπολη του Πειραιά, η οποία είχε εξελιχθεί σε ένα από τα ηρωικότερα κέντρα της Εθνικής Αντίστασης ενάντια στον κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του – γι’ αυτό και επιλέχθηκε για την τραγωδία που ακολούθησε – περικυκλώνεται από παντού, τόσο από το γερμανικό στρατό, όσο και από τα προδοτικά τάγματα των “γερμανοτσολιάδων”. Υπολογίζεται ότι συμμετείχαν πάνω από 3.000 ένοπλοι.
Μπλοκαρίστηκαν όλα τα περάσματα που οδηγούσαν προς τον Πειραιά, το Κερατσίνι και το Αιγάλεω. Σε λίγο ακούστηκε η φρικιαστική διαταγή:
«Προσοχή – Προσοχή! Σας μιλάνε τα Τάγματα Ασφαλείας. Όλοι οι άνδρες από 14 χρονών και πάνω να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου».
Η πλατεία γέμισε ασφυκτικά. Οι ντόπιοι προδότες “πιάσανε δουλειά”, δείχνοντας τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Το γενικό πρόσταγμα στους προδότες έχει ο «συνταγματάρχης» των ταγματασφαλιτών Πλυτζανόπουλος.
Η επικρατέστερη εκδοχή αναφέρει ότι επιλέχθηκαν 200 άτομα. Σύμφωνα με καταγεγραμμένες μαρτυρίες εκτελέστηκαν στη μάνδρα της Οσίας Ξένης, στη μάνδρα στ’ Αρμένικα και κάποιοι στο Σχιστό. Εκτός από τους εκτελεσμένους, οι ναζί και οι συνεργάτες τους έκαψαν και δεκάδες σπίτια.