Τα λεφτά, ο έρωτας και ο βήχας ούτε στην πανδημία κρύβονται. Δεν λέω κάτι καινούργιο, αλλά και στις μεγάλες κρίσεις οι πλούσιοι περνούν καλύτερα. Για το φετινό Πάσχα φρόντισαν να μας το δείξουν κιόλας.
Δεν λέω. Να είναι καλά και να χαίρονται τα χρήματά τους οι άνθρωποι, αν τα έχουν βγάλει νόμιμα και έχουν πληρώσει φόρους. Κατάφεραν πολλοί από αυτούς να ξεπεράσουν το εμπόδιο της απαγόρευσης της μετακίνησης στην επαρχία.
Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
Στο Σούνιο, στο Λαύριο και στη Χαλκιδική, όπου βλέπει το μάτι σου θάλασσα δηλαδή, δεν έμεινε ξενοίκιαστη βίλα. Τα βόρεια προάστια της Αθήνας και το Πανόραμα της Θεσσαλονίκης έχουν αράξει από τη Μεγάλη Τετάρτη δίπλα στις πισίνες και ετοιμάζουν τις σούβλες για τον οβελία. Ελπίζω να απολαύσουν τη χλιδή μεταξύ τους και να μην καλέσουν φίλους, συγγενείς και κουμπάρους και στηθεί ένα κορωνοπάρτι σε κάθε βίλα.
Οι πιο προχωρημένοι έφυγαν για Ντουμπάι. Είναι ασυγκράτητοι, όπως συνέβη και τα Χριστούγεννα. Σιγά μην υπομείνουν τον ζυγό του Χαρδαλιά, που τους ήθελε κλεισμένους στα σπίτια τους. Αυτή η νέα μόδα με τις εξορμήσεις στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ξεκίνησε από τα Χριστούγεννα και κορυφώνεται το Πάσχα.
Εκεί δεν υπάρχουν περιορισμοί και καραντίνες και έτσι μπορείς να απολαύσεις την ελευθερία σου στα εξάστερα ξενοδοχεία. Αυτά με τους ευκατάστατους. Τυπικά, είναι νόμιμοι. Υπάρχουν, όμως, και οι άλλοι. Αυτοί που έχουν κάνει καθημερινότητα την «κατεργαριά», που τη βαφτίζουν δήθεν ελληνική εξυπνάδα και καυχώνται στις παρέες για την ευρηματικότητά τους.
Θα ήταν εξαιρετικό τηλεοπτικό θέαμα αν οι τροχονόμοι στα διόδια είχαν στα πηλήκια κάμερες και κατέγραφαν όλα όσα άκουσαν από τους «τετραπέρατους» που ήθελαν πάση θυσία να φτάσουν στα χωριά τους. Είναι ανήκουστα τα όσα ειπώθηκαν και θα ήταν για γέλια αν δεν είχαμε το κλάμα των 800 και πλέον διασωληνωμένων και των 80 νεκρών κάθε μέρα.
Άλλος με φορτωμένο το αυτοκίνητο βαλίτσες πήγαινε, δήθεν, να σφραγίσει το δόντι του στις Σέρρες, γιατί η Αθήνα -ως γνωστόν- δεν έχει οδοντιάτρους. Άλλος πήγαινε με όλη του την οικογένεια και το σκυλάκι σε κτηνίατρο στην Πελοπόννησο, γιατί και οι κτηνίατροι σπανίζουν στην Αθήνα.
Το καλύτερο, όμως, ήταν άλλο. «Πού πάτε, κύριε;», ρώτησε ο αστυνομικός. «Πρέπει να φτάσω στο χωριό, γιατί είναι έγκυος η πεθερά μου», απάντησε -χωρίς να γελάσει- ο οδηγός. «Και πόσο είναι η πεθερά σας;». «Είναι μικρή, 45 χρόνων, αλλά ξαναπαντρεύτηκε». Ευτυχώς, οι περισσότεροι από τους παραμυθάδες δεν κατάφεραν να περάσουν τα μπλόκα. Κάποιοι, όμως, το πέτυχαν και ελπίζουμε να μην αφήσουν το αποτύπωμα της πανδημίας εκεί που πήγαν.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί δείχνουν ότι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας πια, το οποίο αυγατίζει σταδιακά, δεν παίρνει στα σοβαρά τον κορωνοϊό. Δεν φοβάται και αδιαφορεί. Και το να μη φοβάται κάποιος για τη ζωή του είναι δική του επιλογή. Δεν του φταίνε, όμως, αυτοί που έρχονται σε επαφή μαζί του. Υπάρχει και ένας άλλος λόγος που η μεγάλη πλειονότητα των πειθαρχημένων πληρώνει στην πράξη τον χαβαλέ των αδιάφορων.
Το πιο πολύτιμο αγαθό σήμερα είναι ένα κρεβάτι στην εντατική. Πολλά από αυτά τα κρεβάτια είναι γεμάτα από απερίσκεπτους και αρνητές του εμβολίου. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ, γιατί υπάρχουν άνθρωποι με χρόνια νοσήματα που εδώ και ένα χρόνο έχουν πάει πίσω τις θεραπείες τους, καθώς όλο το βάρος του ΕΣΥ έχει πέσει στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Και αυτό ήταν λογικό μέχρι τα κράτη να αποκτήσουν το όπλο το εμβολίου. Οφειλαν να προστατεύσουν τους πολίτες τους από τον θανατηφόρο ιό. Τώρα, όμως, υπάρχουν τα εργαλεία. Έχουμε εμβόλια και φυσικά ξέρουμε πολύ περισσότερα για το πώς να προστατευτούμε προκειμένου να αποφύγουμε την μόλυνση. Είμαστε σε μια αντίφαση. Ενώ όλοι θέλουμε να ανοίξει η εστίαση και, βέβαια, να δουλέψει ο τουρισμός και να αποφύγουμε το οικονομικό κραχ με λουκέτα, ανέργους και εξαθλιωμένους, αρνούμαστε να κάνουμε αυτό που πρέπει για να πετύχουμε τον στόχο.
Δεν λέω. Το τελευταίο μίλι προς την ελευθερία, που είχε πει ο πρωθυπουργός, κράτησε πολύ. Κουραστήκαμε και μπερδευτήκαμε με τις διαφορετικές διαπιστώσεις των ειδικών και τις παρενέργειες των εμβολίων που έγιναν σημαία. Σε λίγο, όμως, θα υπάρχουν εμβόλια για όλους. Και κανείς δεν θα έχει δικαιολογία να λέει ότι ακύρωσε το ραντεβού του γιατί φοβάται το AstraZeneca.
Δεν γίνεται να υπάρχουν προσχηματικοί λόγοι στο διηνεκές εφόσον θα υπάρχουν επιλογές. Υποτιμούμε πολύ στη χώρα μας την ατομική ευθύνη. Όλα περιμένουμε να τα λύσει το κράτος. Από το χιόνι που περιμένουμε να μαζέψουν τα συνεργεία των δήμων έξω από την αυλή μας μέχρι την πλήρη προστασία μας από την πανδημία, όταν εμείς συμμετέχουμε σε κορωνοπάρτι.
Για να βγούμε από αυτό το τούνελ σύντομα, πρέπει όλοι τον επόμενο ενάμιση μήνα, μέχρι τα μέσα Ιουνίου, να τηρήσουμε με απόλυτο τρόπο τους κανόνες. Υπάρχει μεγάλο κίνητρο γι’ αυτό. Μόνο έτσι θα απολαύσουμε ένα όμορφο καλοκαίρι, που θα μας οδηγήσει σε ένα ασφαλές φθινόπωρο με τείχος ανοσίας, ώστε να αποφύγουμε το τέταρτο κύμα πανδημίας. Ο εχθρός είναι μόνο ένας: ο κορωνοϊός. Όμως, πλέον διαθέτουμε όπλα που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλοι μας ανεξαιρέτως.