Τα ξαδέλφια της οργής

Όσοι γνωρίζουν καλά τους «κληρονόμους» του πατριάρχη της Ν.Δ. ξέρουν ότι οι δρόμοι των δύο πιο διασήμων εξαδέλφων της οικογένειας δεν συναντήθηκαν ποτέ. «Τον ξάδελφο δεν τον διαλέγεις, τον κληρονομείς» λέει ο κόσμος και στην περίπτωση του Κώστα Καραμανλή και του Μιχάλη Λιάπη η ρήση βρίσκει πλήρη εφαρμογή. Εάν ήταν να επιλέξουν οι ίδιοι, ποτέ δεν θα διάλεγε ο ένας τον άλλον για φίλο ή συγγενή. Δεν ταιριάζουν σε τίποτα και η σχέση τους είναι ανταγωνιστική εξ απαλών ονύχων.

Όσο και αν γυρίσουν πίσω στον χρόνο, ο Κώστας Καραμανλής και ο Μιχάλης Λιάπης δεν θυμούνται ούτε στα παιδικά τους χρόνια ούτε στην εφηβεία να ήταν φίλοι. Δεν έπαιζαν ποτέ μαζί, δεν πήγαιναν μαζί σε πάρτι, δεν είχαν κοινές παρέες και δεν έκαναν ποτέ μαζί διακοπές. Συναντιούνταν μόνο στις οικογενειακές συγκεντρώσεις μερικές Κυριακές και αντήλλασσαν μερικές τυπικές κουβέντες. Ποτέ δεν είχαν να πουν τίποτε περισσότερο, αφού «δεν είναι από την ίδια πάστα».

Ο πρόεδρος της Ν.Δ. είναι μάλλον εσωστρεφής. Ο κύκλος του είναι κλειστός. Προτιμά τα περισσότερα βράδια να τα περνά στη Ραφήνα, συντροφιά με πολύ λίγους φίλους, σχεδόν πάντα τους ίδιους. Πριν γίνει πρόεδρος τού άρεσαν τα λαϊκά στέκια και τα ουζερί, τα ρεμπέτικα και οι παρέες που είχαν κέφι για ξενύχτι. Όσο για τις διακοπές του, τις απολαμβάνει μόνον όταν απομονώνεται στο Μαγγανάρι της Ίου. Αντίθετα, ο κ. Μ. Λιάπης είναι περισσότερο κοσμοπολίτης. Ντύνεται πάντα άψογα, του αρέσουν τα ωραία εστιατόρια και τα ταξίδια στο Παρίσι. Είναι αθλητικός, αγαπάει πολύ το κολύμπι και έχει μάθει και τα δυο του παιδιά να το αγαπούν το ίδιο.

Η αλήθεια είναι ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε μεγάλη αδυναμία στον Μιχάλη, τον γιο της μοναδικής του αδελφής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μόλις αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή της Αθήνας πήγε για μεταπτυχιακά στο Παρίσι. Αργότερα εργάστηκε δίπλα του 13 χρόνια.

Ο σημερινός Πρωθυπουργός δεν εργάστηκε ποτέ δίπλα στον θείο του. Κληρονόμησε όμως το όνομά του, ενώ από την πρώτη πολιτική εμφάνιση ως νέος βουλευτής επέδειξε αυτοπεποίθηση, ρητορικό και πολιτικό ταλέντο, ώστε ουδείς αμφέβαλε πως όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου θα διεκδικήσει την ηγεσία της Ν.Δ.
Τους ένωσε ο θείος, τους χώρισε ο Έβερτ

O ι τυπικές σχέσεις που υπαγορεύει ο καθωσπρεπισμός των απογόνων του πατριάρχη της Ν.Δ. συχνά μεταβάλλονται σε σχέσεις οργής. Μια οργή που σπάνια όμως δημοσιοποιείται. Το πρώτο μεγάλο ρήγμα στις σχέσεις των εξαδέλφων εμφανίστηκε την περίοδο της ηγεσίας Έβερτ. Ο τότε πρόεδρος του κόμματος από την πρώτη στιγμή πήρε στο πλευρό του τον Κώστα Καραμανλή. Του έδωσε σημαντικό ρόλο και τον έχρισε ουσιαστικά διάδοχό του. Όχι βέβαια για το άμεσο μέλλον, όπως συνέβη, αλλά για το μακρινό. Ο Μιχάλης Λιάπης αυτή την υπερβολική διάκριση δεν την είδε ποτέ με καλό μάτι και σύντομα πέρασε στο στρατόπεδο των διαφωνούντων.

Η δεύτερη μεγάλη- και καθοριστική για πολλούς- κρίση ήρθε τέσσερα χρόνια αργότερα. Όταν ο Κώστας Καραμανλής ανέλαβε τα ηνία του κόμματος, τοποθέτησε τον εξάδελφό του στο κρίσιμο πόστο του γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού. Την ίδια θέση δηλαδή που κατείχε ο σημερινός πρόεδρος επί ηγεσίας Έβερτ.

Οι πρώτοι μήνες της συνεργασίας τους κύλησαν εν ειρήνη. Σύντομα όμως εμφανίστηκαν τα σύννεφα. Ο Κώστας Καραμανλής σταδιακά και μεθοδικά απομάκρυνε τον εξάδελφο από κοντά του, με αποτέλεσμα ο Μιχάλης Λιάπης να μην έχει λόγο στη λήψη καμίας σημαντικής απόφασης. Τελικά ο πρόεδρος του κόμματος απομάκρυνε τον Μιχάλη Λιάπη από τη σημαντική θέση που του είχε δώσει πριν από τις εκλογές του 2000. Κάποιοι προβλέπουν ότι η τρίτη κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη καθώς ο Μ. Λιάπης φαίνεται να διαφωνεί με τις ισορροπίες που κρατά ο Κώστας Καραμανλής και διερωτάται γιατί ο Σάββας Τσιτουρίδης παραμένει στην κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση πάντως όσοι γνωρίζουν καλά και τους δύο εκτιμούν ότι οι οικογενειακοί δεσμοί θα υπερισχύσουν της όποιας κρίσης και ο Μιχάλης Λιάπης θα είναι υπουργός για όσο διάστημα ο Κώστας Καραμανλής θα είναι Πρωθυπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “