Δεν χρειάζονται ειδικά προσόντα για να προβλέψεις στην Ελλάδα τα χειρότερα. Αρκεί να παρατηρείς πώς λειτουργούν οι πολεοδομίες, τα δασαρχεία, οι αρχαιολογικές υπηρεσίες και συνολικά το Δημόσιο. Και να ακούς αυτά που λένε οι επιστήμονες.
Στη Μάνδρα, εκεί ακριβώς που θρηνήσαμε τα θύματα πριν λίγους μήνες και τώρα επέστρεψε ο εφιάλτης, το Πολυτεχνείο χρόνια τώρα έκανε προσομοιώσεις και είχε δει εγκαίρως αυτό που ζήσαμε. Καθηγητές και φοιτητές μιλούσαν για την επερχόμενη συμφορά. Ουδείς τους πήρε στα σοβαρά.
Το «ωχ αδελφέ» είναι η κυρίαρχη αντίληψη στη λειτουργία της πολιτείας και στη συνείδηση των πολιτών. Ναι, των πολιτών. Είναι συνυπεύθυνοι με τους πολιτικούς, που δήθεν κατακεραυνώνουν και τους αξιωματούχους γραφειοκράτες. Όλοι όσοι (και δεν είναι λίγοι) χτίζουν πάνω σε μπαζωμένα ρέματα για να κερδίσουν κάποια μέτρα γης.
Ό,τι θέλει ο καθένας κάνει μπροστά στα μάτια των αρμοδίων, αφού το Δημόσιο λειτουργεί μόνο για τον εαυτό του. Ερήμην της κοινωνίας. Οι λειτουργοί αμείβονται για να υπηρετούν το γραφειοκρατικό τέρας, που οι ίδιοι δημιούργησαν, προκειμένου να έχουν ρόλο και εξουσία.
Το αποτέλεσμα δεν αφορά κανέναν. Ολοι με τη διαδικασία ασχολούνται. Ετσι, μεγάλα και μικρά έργα βαλτώνουν για χρόνια. Και όταν χάνονται χρήματα, γίνεται η χώρα πιο φτωχή. Δεν βαριέσαι, αυτό -πες- το συνηθίσαμε. Οταν χάνονται άνθρωποι -γιατί έβρεξε πολύ- είναι εθνική τραγωδία.
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ του μπαζώματος των ποταμών και των χειμάρρων είχε ξεκινήσει το 1939 με τη βούλα του κράτους και θεωρήθηκε μεγάλο έργο. Ο Ιωάννης Μεταξάς θεμελίωσε τη μετατροπή του Ιλισού σε λεωφόρο με τη χαρακτηριστική φράση «Θάπτομεν τον Ιλισόν».
Μετά καλύψαμε τα πάντα. Και από πάνω χτίσαμε τα τέρατα της αντιπαροχής. Και καταντήσαμε την πιο ιστορική πόλη της Ευρώπης ένα τριτοκοσμικό μόρφωμα. Ρίξαμε όπου μπορούσαμε μπάζα και τσιμέντο, με θράσος, απληστία και αυθάδεια. Όχι μόνο στην Αθήνα, στις περισσότερες πόλεις της χώρας συνέβη το ίδιο και συνεχίζει να συμβαίνει το ίδιο.
Αν οι ποταμοί και οι χείμαρροι δεν επιστρέψουν στην αρχιτεκτονική της φύσης, θα πάρουν σύντομα ή αργά εκδίκηση. Ξανά και ξανά .