Ο μεγάλος κίνδυνος 

Μια εβδομάδα μετά τη σύλληψη των 2 Ελλήνων στρατιωτικών η κατάσταση έχει κακοφορμίσει αλλά η κατάληξη αναμένεται να είναι θετική. Προκειμένου αυτό να συμβεί ταχύτερα θα πρέπει οπωσδήποτε να χαμηλώσουν οι τόνοι, το ζήτημα να πάψει να βρίσκεται στην κορυφή της επικαιρότητας ώστε να δοθεί χώρος και χρόνος σε παρασκηνιακές διαβουλεύσεις. Ειδάλλως, ο κίνδυνος είναι η παραμονή των 2 στρατιωτικών μας να μετατραπεί σε εργαλείο διαρκούς πίεσης εκ μέρους της Τουρκίας, με πολλά τα μεταξύ μας ανοιχτά μέτωπα: από τους 8 Τούρκους αξιωματικούς και τους συλληφθέντες Κούρδους (έχουν απορριφθεί ήδη τα αιτήματα έκδοσης για τους δύο πρώτους) μέχρι τις παράνομες επαναπροωθήσεις που χρεώνουν στις ελληνικές αρχές και τους αντικαθεστωτικούς που βρίσκουν καταφύγιο στην Ελλάδα, για να μην αναφέρω το Αιγαίο και την ενέργεια στην ανατολική Μεσόγειο (άλλης τάξεως ζητήματα βέβαια αλλά η απόπειρα είναι να μας «σπάσει» συνολικά το ηθικό).

Είναι επίσης ωφέλιμο για την ευόδωση των διαβουλεύσεων –εφόσον γνωρίζουμε ότι η τουρκική δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη ακόμη και αν οι δίαυλοι επικοινωνίας έχουν κλείσει υποχρεωτικά θα ξανανοίξουν- αυτές να γίνουν κάτω από τα ραντάρ και χωρίς την πίεση της κοινής γνώμης -πολύ περισσότερο που το κλίμα στο εσωτερικό και των δύο χωρών είναι αρνητικό. Προσώρας, η ελληνική κυβέρνηση πιέζεται να φέρει άμεσα αποτελέσματα και η τουρκική να μην ενδώσει στη χώρα που παρέχει προστασία σε «πραξικοπηματίες».

Ο στόχος επιστροφής των δύο συμπατριωτών μας σε εύλογο χρόνο ασφαλώς δεν εξυπηρετείται με την αναπαραγωγή ακραίων και μεμονωμένων δηλώσεων/δημοσιευμάτων/αντιδράσεων στη γειτονική χώρα. Έτσι απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μην παρουσιάζονται αυτές ως η κυρίαρχη ή η επίσημη άποψη των γειτόνων, ανατροφοδοτώντας εξτρεμιστικές θέσεις εντός και της χώρας μας. Πρέπει, συνεπώς, να αποδίδονται στη σωστή τους διάσταση, χωρίς υπερβολές και υστερίες, αξιολογώντας κάθε φορά την απήχηση του προσώπου/φορέα από τον οποίο προέρχονται (π.χ. δεν συνιστά “κλιμάκωση από την τουρκική πλευρά”, όπως αναφέρθηκε σήμερα, η συγκέντρωση 25-30 ακροδεξιών περιθωριακών έξω από την ελληνική πρεσβεία, όπως αντίστοιχα δεν εκφράζει την ελληνική κυβέρνηση το κάψιμο της τουρκικής σημαίας από μέλη της ΧΑ).

Άλλωστε, η συντήρηση του τεταμένου κλίματος αυξάνει τις πιθανότητες ενός ακούσιου συμβάντος, καθώς υπεισέρχεται ο ανθρώπινος παράγοντας, με τα νεύρα να είναι τεντωμένα και τα στελέχη ενόπλων δυνάμεων και λιμενικού να καλούνται να λειτουργήσουν και να δράσουν σε συνθήκες έντονης πίεσης και εν μέρει μίας υφέρπουσας υπερπατριωτικής έξαρσης. Το αίσθημα δήθεν ταπείνωσης που καλλιεργείται (λόγω της μεταχείρισης των στρατιωτικών) έως και ενδοτισμού (γιατί δεν αντιδράσαμε πιο δυναμικά;) χτυπάει σε ευαίσθητες χορδές ανθρώπων που κάθε μέρα –αντιθέτως με εμάς- βρίσκονται αντιμέτωποι με την τουρκική προκλητικότητα.  Εξίσου, όλοι ανεξαιρέτως οι παράγοντες της πολιτικής ζωής πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί στις δημόσιες τοποθετήσεις του.

Τέλος, αδυνατώ να αντιληφθώ τη σκοπιμότητα του αναμασήματος σεναρίων (επί το πλείστον συνομωσιολογικών) για τον τρόπο σύλληψης των Ελλήνων στρατιωτικών. Τι ακριβώς προσφέρουν οι εικοτολογίες στην υπόθεση εκτός απ’το να δυναμιτίζουν το κλίμα, προσφέροντας επιχειρήματα στην άλλη πλευρά; Και εν τέλει, γιατί αδυνατούμε να δεχθούμε ότι το συμβάν ενδέχεται να ξεκίνησε από ένα αθέλητο σφάλμα, ανεξάρτητα από το πως εξελίχθηκε στη συνέχεια;

Κωσταντίνος Φίλης