Πρώτα ήταν η «γκρίζα πραγματικότητα». Ύστερα ήρθε η «καθεστωτική νοοτροπία», μετά το «διεφθαρμένο κράτος». Για ένα διάστημα κυριάρχησαν οι «εικόνες ντροπής», τα «δουκάτα και τα βιλαέτια του ΠΑΣΟΚ» και τώρα προέκυψαν οι «ροκ εκτροπές», που αποτελούν το χιτ της σεζόν στην ξύλινη γλώσσα του προέδρου της Ν.Δ.
Ένα δείγμα των φράσεων που εμφανίζονται με μεγάλη συχνότητα στις ομιλίες του κ. Κ. Καραμανλή:
Στο μονότονο ρεπερτόριο των δέκα έως έντεκα φράσεων που επαναλαμβάνει επίμονα τα δύο τελευταία χρόνια ο κ. Κ. Καραμανλής, ήρθε να προστεθεί τη Δευτέρα και η «οικογενειοκρατία», με τα γνωστά αποτελέσματα: Η καταγγελία του κ. Κ. Καραμανλή, που στόχευσε τον κ. Γ. Παπανδρέου, έγινε μπούμερανγκ, όχι μόνο γιατί την είπε ο ίδιος, αλλά γιατί στο ακροατήριο βρίσκονταν ουκ ολίγοι γιοι και θυγατέρες πολιτικών από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η συνεχής επανάληψη των ίδιων φράσεων από τον κ. Κ. Καραμανλή αποτελεί πλέον αντικείμενο σχολίων από τους ίδιους τους βουλευτές του κόμματος, οι οποίοι κοιτάζονται συνωμοτικά και μειδιούν κάθε φορά που τις ακούνε, ενώ σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις παραδέχονται ότι η Ρηγίλλης πάσχει από έλλειψη φαντασίας.
Έλλειψει φαντασίας. Δεν είναι όμως μόνο η έλλειψη φαντασίας που αδυνατίζει με κοινότοπες επαναλήψεις τις ομιλίες του κ. Κ. Καραμανλή. Στη Ν.Δ. πολλοί πια αναγνωρίζουν ότι η τακτική που ακολουθούν να μην παίρνουν θέση σε κρίσιμα ζητήματα – χαρακτηριστικό ήταν το Ασφαλιστικό -, η απουσία δηλαδή πολιτικού λόγου, θέσεων και επιχειρημάτων, δυσκολεύει τον ανεφοδιασμό του οπλοστασίου του προέδρου. Έτσι επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια.
Άλλα στελέχη της Ρηγίλλης βέβαια βαφτίζουν «επικοινωνιακή πολιτική» την αδυναμία να παράγουν νέες ιδέες. Υποστηρίζουν λοιπόν ότι η επανάληψη της ίδιας φράσης αποτελεί πάγια επικοινωνιακή πρακτική των χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης, πολλά σεμινάρια των οποίων έχουν παρακολουθήσει στελέχη της Ν.Δ. Λέγε λέγε κάτι θα μείνει, ήταν η φιλοσοφία στα σεμινάρια του Ινστιτούτου «Κουράντ Αντενάουερ» του Γερμανικού Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος.
Βουλευτής του κόμματος ωστόσο – που έχει πάρει μέρος και στα πιο… πρόσφατα σεμινάρια – σημειώνει πως αυτή η άποψη πλέον έχει εγκαταλειφθεί καθώς ο έντονος τηλεοπτικός ανταγωνισμός συνεπάγεται την ανάγκη μεγαλύτερης ευρηματικότητας στην επικοινωνιακή πολιτική. «Θα μας βαρεθεί ο κόσμος», προειδοποιεί, χωρίς – προς το παρόν – να ακούγεται.
Πώς και ποιοι γράφουν τις ομιλίες του
Κάθε ομιλία του κ. Κώστα Καραμανλή αρχίζει να γράφεται τρεις ημέρες πριν από κάθε δημόσια εμφάνισή του. Ο δημοσιογράφος Ανδρέας Αθανασίου, που στεγάζεται εδώ και πέντε χρόνια στη Ρηγίλλης, συντάσσει υπό την εποπτεία του κ. Δημήτρη Σιούφα τον λόγο που πρόκειται να εκφωνήσει ο πρόεδρος. Νωρίτερα, στο γραφείο του έχει συγκεντρώσει τα σημειώματα των ειδικών. Αν η ομιλία του προέδρου είναι καθαρά πολιτική, τον πρώτο λόγο έχει το επιτελείο του κ. Γιώργου Σουφλιά, δηλαδή ο πολιτικός σχεδιασμός. Αν το θέμα είναι οικονομικό, τα σημειώματα έρχονται από τον κ. Γιώργο Αλογοσκούφη. Αν το θέμα αφορά την Υγεία, από τον κ. Νικήτα Κακλαμάνη, αν πρόκειται για την εξωτερική πολιτική τον λόγο έχουν οι κ.κ. Μολυβιάτης και Βαληνάκης. Και αν η ομιλία έχει θεσμικό περιεχόμενο, καλείται εσπευσμένα στη Ρηγίλλης ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος που υπαγορεύει – σε ρυθμό πολυβόλου – το κείμενο.
Μόλις ο δημοσιογράφος-συγγραφέας των ομιλιών ολοκληρώσει το έργο του, παραδίδει την ομιλία στον κ. Σιούφα. Παλαιότερα – την περίοδο της παντοδυναμίας του – την παρέδιδε στον κ. Άρη Σπηλιωτόπουλο. Ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας αφαιρεί ό,τι δεν του αρέσει, προσθέτει τις δικές του πινελιές και στη συνέχεια παραδίδει το τελικό κείμενο στον πρόεδρο. Ο κ. Κ. Καραμανλής κάποιες φορές προσθέτει μερικές δικές του φράσεις. Συνήθως όμως αυτά που θέλει να επισημάνει τα λέει εκτός χειρογράφου, καθώς είναι γνωστό ότι διαθέτει ευχέρεια λόγου.
Οι ίδιες πάνω-κάτω φράσεις διανθίζουν και τις ανακοινώσεις του Γραφείου Τύπου που φέρουν την υπογραφή του κ. Θ. Ρουσόπουλου. Ο συγγραφέας αυτών των δηλώσεων πάντως είναι άλλος. Ανήκει στην επιστασία του διευθυντή του Γραφείου Τύπου κ. Γιάννη Ανδριανού και ονομάζεται Βασίλης Παπαδημητρίου. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι περίπου η ίδια. Ο συντάκτης των ανακοινώσεων γράφει με εντολή του κ. Γ. Ανδριανού, αφού πρώτα συμβουλευτεί τους ειδικούς του κόμματος. Για το τελικό κείμενο την ευθύνη φέρει ο κ. Θ. Ρουσόπουλος, αφού το υπογράφει.
Το μόνιμο ρεπερτόριο…
* «Ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να παίζει σε ροκ εκτροπές».
* «Οι υπουργοί σηκώνουν παντιέρα και μετατρέπουν τα υπουργεία σε προσωπικά βιλαέτια, οικογενειοκρατίας και νεποτισμού».
* «Το κράτος βουλιάζει στο καθεστώς της διαφθοράς και της ασυδοσίας».
* «Η καθημερινότητα γίνεται αβάστακτη για τους πολλούς».
* «Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση ιδιότυπης ακυβερνησίας».
* «Η κυβερνητική ανεπάρκεια και η διαφθορά του κατεστημένου καθηλώνουν τον τόπο σε τέλμα».
* «Η κυβέρνηση αδυνατεί να διαχειριστεί το παρόν και κλέβει το μέλλον του τόπου».
* «Είναι υπόλογοι για καθεστωτικές πρακτικές που πλήττουν τη Δημοκρατία».
* «Η κυβέρνηση δεν έχει πρόγραμμα, δεν έχει σχέδιο, δεν κυβερνά».
* «Η κοινωνία κουράστηκε από την αλαζονεία, τον ναρκισσισμό, την αυταρέσκεια των στελεχών της κυβέρνησης».
* «Η πιο άγρια φορολογική επιδρομή που γνώρισε ποτέ ο τόπος».
* «Οι πολίτες αισθάνονται απογοήτευση, αβεβαιότητα, ανασφάλεια για το μέλλον τους».
* «Η κυβέρνηση είναι τελματωμένη, ασυντόνιστη και αμήχανη… εθισμένη στην εξουσία και αιχμάλωτη σε μια καθεστωτική νοοτροπία».
* «Είναι και μια εικόνα ντροπής για τους πολίτες».
* «Η πολιτική της συντηρητικής διαχείρισης έχει εξαντλήσει τα όριά της».
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “