Oι παλιές αμαρτίες ρίχνουν μεγάλες σκιές, σαν αυτές που πέφτουν τώρα πάνω από το πάλαι ποτέ πανίσχυρο ρεύμα των εκσυγχρονιστών. Ένα ρεύμα που κυριάρχησε πολιτικά επί μια δεκαετία και έπεισε κόσμο ακόμη και πέραν του ΠΑΣΟΚ ότι η χώρα έχει δικαίωμα στο όνειρο. Τώρα το όνειρο γίνεται εφιάλτης για κάποιους- ελπίζω να είναι λίγοι- από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου που μας πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες και τώρα ψάχνουμε να βρούμε σε ποια ταμεία ή σε ποιες τσέπες κατέληξαν τα μάρκα της Ζίμενς. Θα πείτε, μπορούν αυτοί οι δύο, οι τρεις, οι τέσσερις, οι πέντε που είναι μπλεγμένοι, να ακυρώσουν την 8ετία Σημίτη, ενός σοβαρού πρωθυπουργού που έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ, την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έκανε τα μεγαλύτερα έργα στη χώρα; Προφανώς, όχι. Οι πολίτες ξέρουν να κρίνουν, να διαχωρίζουν. Συγκρίνουν και κατατάσσουν τα δημόσια πρόσωπα για την παρουσία και το έργο τους και το κάνουν καλύτερα, ξεκάθαρα και πιο απλά από τους ειδήμονες και τους αναλυτές. Ο Κώστας Σημίτης λοιπόν, με τα λάθη και τις αδυναμίες του, ήταν ένας καλός πρωθυπουργός. Παρ΄ ότι όμως σχολαστικός άνθρωπος, αστόχησε στην επιλογή στενών συνεργατών του και τώρα αναγκάζεται να δέχεται λοιδορίες που δεν του αξίζουν.
Το στοίχημα του Γιώργου
Θα πείτε, μα αυτή η ιστορία έρχεται γάντι στον Γιώργο Παπανδρέου. Πρώτον, παίρνει την εκδίκηση του, αφού τα πρόσωπα που φέρονται να εμπλέκονται, καθώς και οι πολιτικοί τους φίλοι, στάθηκαν απέναντι του στη μάχη της επανεκλογής του μετά τις εκλογές, τον πολέμησαν και κάποιοι τον χτύπησαν κάτω από τη μέση. Δεύτερον, η υπόθεση Ζίμενς σκεπάζει τη διαγραφή Σημίτη και του δίνει τη δυνατότητα να λέει ότι εμείς κλείσαμε τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν, καιρός να κλείσει και τους δικούς του λογαριασμούς με το… παρόν ο Κώστας Καραμανλής. Όσοι στη Χαριλάου Τρικούπη- και φοβάμαι ότι είναι αρκετοί- σκέφτονται έτσι, κάποιος πρέπει να τους πει ότι αυτή είναι η αρχή της τελικής μεγάλης κατηφόρας για τη δημιουργία ενός μικρού, φτωχού και έντιμου ΠΑΣΟΚ, που έκλεισε τον κύκλο του και οδηγείται στο περιθώριο της πολιτικής, μέχρι να εμφανιστεί ένα καινούργιο δυνατό λαϊκό κίνημα που θα πάρει τη θέση του. Διότι στη ζωή και στην πολιτική σύντομα ή αργά τα κενά καλύπτονται.
Το ξεκαθάρισμα
Το ΠΑΣΟΚ, για να γίνει ξανά πρωταγωνιστής της πολιτικής ζωής, τους χρειάζεται όλους- και τους σημιτικούς και τους βενιζελικούς και τους παπανδρεϊκούς, που έτσι και αλλιώς είναι οι περισσότεροι. Δεν χρειάζεται τους απατεώνες, σε όποια τάση, σε όποιο ρεύμα, σε όποια ομάδα και εάν ανήκουν. Με αυτούς πρέπει να ξεκαθαρίσει μια για πάντα τους λογαριασμούς ο Γιώργος Παπανδρέου. Και αυτό το ξεκαθάρισμα πρέπει να γίνει μέχρι το τελευταίο χωριό, όπου ο χαρακτηρισμός «λαμόγιο του ΠΑΣΟΚ» για τα στελέχη που έβαλαν το χέρι στο μέλι και προκάλεσαν τις τοπικές κοινωνίες διαπερνά όλη την κομματική πυραμίδα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την επιστροφή του κόμματος στην εξουσία και όχι οι «ασαφείς θέσεις» του Γιώργου Παπανδρέου, όπως αρέσκονται να επαναλαμβάνουν οι αναλυτές του Κολωνακίου, που δεν έχουν κατέβει κάτω από την Ομόνοια, αλλά ερμηνεύουν καθημερινά την ψυχολογία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.
Ρήγμα στο πολιτικό σύστημα
Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν ό,τι ήταν πάθει το έπαθε. Χειρότερα δεν γίνεται, και τώρα που έπιασε πάτο ίσως είναι για καλό. Με τις… σκιές της κυβέρνησης όμως τι γίνεται; Άλλο είναι να βρεθεί μπλεγμένος ο «στρατηγός» Τσουκάτος, ο Τάσος Μαντέλης και δεν ξέρω ποιος άλλος εκσυγχρονιστής, και άλλο υπουργός εν ενεργεία της κυβέρνησης της Ν.Δ. Οι Πασόκοι γι΄ αυτά και αλλά πολλά τιμωρήθηκαν δύο και τρεις φορές στην κάλπη. Οι Νεοδηκράτες όμως, «νοικοκυραίοι άνθρωποι» που ήρθαν με τη ρομφαία της κάθαρσης, με το που κάθισαν στις καρέκλες, τον πρώτο χρόνο κιόλας μπήκαν στις μίζες της Ζίμενς; Εάν αυτό έχει συμβεί και εμπλέκονται ένας ή δύο υπουργοί, όπως επιμένει το όργιο φημών, το πολιτικό σύστημα θα υποστεί το πιο μεγάλο ρήγμα του μετά τη μεταπολίτευση. Ρήγμα που θα δρομολογήσει ανατροπές, τις οποίες σήμερα δεν μπορούμε να τις φανταστούμε. Πάντως, ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει το συντομότερο. Εισαγγελείς και ανακριτές, αντί να λιβανίζουν τις δικογραφίες, ας τελειώνουν γιατί οι πολιτικές ισορροπίες δεν είναι δουλειά της Δικαιοσύνης και ο νοών νοείτω. Οι διαρροές πληροφοριών και εγγράφων από άγνωστα κέντρα, τα μισά ψέματα, και η λάσπη στον ανεμιστήρα κάνουν μεγαλύτερη καταστροφή, και στο σύστημα και στη χώρα. Εάν λοιπόν οι δικαστές θέλουν να είναι χρήσιμοι, να ξενυχτίσουν για να μάθουν τι πραγματικά συνέβη και να μας το πουν. Η τιμωρία των ενόχων είναι η πραγματική προστασία του πολιτικού συστήματος και η λύτρωσή του. Μπερλουσκονισμοί…
Όσοι χειρίζονται αυτή την υπόθεση, εάν επιχειρήσουν να την κουκουλώσουν, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι σύντομα θα έρθουν αντιμέτωποι με την οργή των πολιτών, που ακούνε για μίζες εκατομμυρίων σε μια εποχή που οι συνταξιούχοι ψωνίζουν γιαούρτι βερεσέ. Και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, είναι η νέα θλιβερή πραγματικότητα στη χώρα μας, η οποία έχει πλέον δύο εκατομμύρια πάμφτωχους ανθρώπους και διακόσιους πενήντα ζάπλουτους επιχειρηματίες, οι οποίοι ελέγχουν και κινούν στην αγορά τα είδη πρώτης ανάγκης. Και δεν φτάνει που πλούτισαν, πότε με τα καρτέλ και πότε με το άλλοθι του πετρελαίου, προκαλούν και μέσω του ΣΕΒ, κάνοντας μαθήματα οικονομίας στα πολιτικά κόμματα. Πάντως, όποιος επιχειρηματίας ζηλεύει τη δόξα του Μπερλουσκόνι και θέλει να δοκιμάσει την τύχη του στην πολιτική, όπως έχει πει και ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο δρόμος είναι ανοιχτός. Τότε θα εκφράζει ελεύθερα την άποψη του για όλα, όπως θα εκφράζουμε και εμείς ακόμη πιο ελευθέρα τη γνώμη μας για εκείνον όταν θα συναντά στις πλατείες τους συνταξιούχους με το… βερεσέ γιαούρτι. Γιατί, κύριοι πλούσιοι, πολιτική και δημόσια παρέμβαση εκ του ασφαλούς και χωρίς ρίσκο δεν γίνεται.
ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ Οι «μυστικοί 7» που αλληθωρίζουν προς τον ΛΑΟΣ
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “