ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΩΤΟ
ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ δεν μπορεί να είναι οι πρωταγωνιστές των γεγονότων, δεν μπορεί να είναι τα πρόσωπα-κλειδιά στις εξελίξεις και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι μέρος του προβλήματος. Δεν είναι η δουλειά τους να δημιουργούν τα γεγονότα, αλλά να καταγράφουν τα γεγονότα. Όταν τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά, με τους δημοσιογράφους να στρέφουν πάνω τους τους προβολείς, να επιτίθενται, να καταγγέλλουν, να εξηγούν και να απολογούνται, τότε έχει χάσει η δημοσιογραφία, που αυτό σημαίνει ότι έχει χάσει η κοινωνία. Ποιος έχει κερδίσει; Η πολιτική εξουσία που βρίσκει δρόμο διαφυγής καθώς με ευκολία μπορεί να αμφισβητήσει την αξιοπιστία των ΜΜΕ και να υποδείξει ως φαύλους, παραμυθάδες και αργυρώνητους αυτούς που η δουλειά τους είναι μόνο να πληροφορούν.
ΜΑΘΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ
Η σχέση του δημοσιογράφου με τον πολιτικό, τον μεγάλο επιχειρηματία και τον τραπεζίτη, αυτούς δηλαδή που αποκαλούμε πηγές της ενημέρωσης, είναι εξαιρετικά δύσκολη. Δεν βρίσκονται στην ίδια πλευρά του λόφου και εάν βρεθούν, τότε οι δημοσιογράφοι έχουν προδώσει τους αναγνώστες, τους τηλεθεατές τους και τους ακροατές τους. Ο δημοσιογράφος με τον πολιτικό και τον οικονομικό παράγοντα δεν μπορεί να είναι «κολλητοί». Οι σχέσεις τους πρέπει να είναι, κοινωνικά, ευπρεπείας και οι αποστάσεις ασφαλείας να τηρούνται συστηματικά και συνειδητά. Όσες φορές ο κανόνας παραβιάζεται, χάνουν οι πολίτες καθώς γίνονται θεατές ενός στημένου παιχνιδιού.
ΜΑΘΗΜΑ ΤΡΙΤΟΝ Ο δημοσιογράφος δεν μπορεί είναι μεσολαβητής ούτε διαχειριστής στην επίλυση διαφορών των προσώπων της εξουσίας. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να είναι διακινητής, «βαποράκι» δηλαδή, των πληροφοριών που συγκεντρώνει στο ρεπορτάζ. Διότι τότε υποκρύπτει από τους πολίτες όσα γνωρίζει και δίνει την ευκαιρία για κουκουλώματα στους παράγοντες της πολιτικής και οικονομικής ζωής.
Τρία απλά και επίκαιρα μαθήματα δημοσιογραφίας- για πρωτοετείςαπό έναν μοναδικό δάσκαλο και μεγάλο απόντα, τον Λέοντα Καραπαναγιώτη, που βοηθούν όποιον θέλει να ξετυλίξει το κουβάρι από την αρχή. Ακριβώς δύο χρόνια μετά τον θάνατο του κορυφαίου δημοσιογράφου, με τόσα ανήκουστα που συμβαίνουν γύρω μας, όλα αυτά ίσως ακούγονται ρομαντικές παλαιομοδίτικες προσεγγίσεις ή ιστορίες για ανυποψίαστους φοιτητές. Άλλωστε, αυτό τον καιρό οι πολίτες είναι θυμωμένοι και έχουν δίκιο ό,τι και να λένε και ό,τι και να σκέπτονται για τους εκπροσώπους της ενημέρωσης. Υπάρχει όμως η απάντηση και αυτή βρίσκεται στα απλά μαθήματα της δημοσιογραφίας. Η «σχολή Καραπαναγιώτη» δεν είναι μύθος αλλά πραγματικότητα. Έχει πολλούς μαθητές και ακόμη περισσότερους οπαδούς.
Ανθρώπους που δεν παζαρεύουν τη δουλειά τους, έχουν αρχές και επιμένουν να δημοσιογραφούν με αξιοπρέπεια.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “