Θα πουν κι ένα τραγούδι

Οι Αμερικανοί άφησαν τον «βασιλιά» τους γυμνό.  Ποδοπάτησαν τον πρώτο μαύρο πρόεδρο στην ιστορία τους, μόλις μπήκε στην τελική ευθεία της διαχείρισης της υστεροφημίας του.  Ο πιο ισχυρός ηγέτης του πλανήτη λοιπόν, υποχρεώθηκε με την ψήφο των πολιτών να συγκυβερνά την επόμενη διετία με τους αιώνιους αντιπάλους των Δημοκρατικών, τους Ρεπουμπλικάνους.  Αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην Αμερική.  Η Άνγκελα Μέρκελ, στην καλύτερη πολιτική στιγμή της και ενώ είχε καταφέρει να κάνει τη χώρα της αρχηγό της Ευρώπης, δεν πήρε λευκή επιταγή για να συνεχίσει μόνη της.  Οι Γερμανοί την υποχρέωσαν να συγκατοικήσει με τους Σοσιαλδημοκράτες στην κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού.  Πράγματα αυτονόητα σε σοβαρές χώρες, που ενισχύουν το κύρος των πολιτικών και δημιουργούν ασφάλεια στους πολίτες.  Στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, ο Τσίπρας δεν μπαίνει σε κουβέντα με τον «μνημονιακό» Σαμαρά και ο Σαμαράς δεν καταδέχεται τον «λαϊκιστή» Τσίπρα.  Κούνια που τους κούναγε.  Η ζωή θα τους αναγκάσει πολύ σύντομα να ανοίξουν δρόμους πίσω από κλειστές πόρτες.  Πρόβλεψη:  η συνεννόηση για τα εθνικά θέματα θα προκύψει πριν στηθούν οι κάλπες.  Η Τουρκία δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια για χάσιμο χρόνου.  Για την οικονομία θα συμβεί το ίδιο, αμέσως μετά τις εκλογές.  Το βάρος του υπέρογκου χρέους είναι τεράστιο και κανείς δεν μπορεί να το σηκώσει μόνος του.  Ο πρώτος και ο δεύτερος θα καθήσουν στο ίδιο τραπέζι και θα πουν κι ένα τραγούδι.

Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή, 9 Νοεμβρίου 2014