Επί ημερών Ν.Δ. οι κυβερνήσεις τετραετίας είναι οριστικά παρελθόν. Κάθε δύο χρόνια ψηφίζουν οι Έλληνες την κυβέρνηση που επιθυμούν και από την επομένη της ορκωμοσίας της στήνονται τα νέα εκλογικά σενάρια. Είναι προφανές ότι σ΄ αυτό το κλίμα της εκλογολαγνείας η χώρα βρίσκεται διαρκώς ακυβέρνητη. Οι υπουργοί και οι κάθε λογής αξιωματούχοι δεν λαμβάνουν αποφάσεις, αφού από στιγμή σε στιγμή περιμένουν να στηθούν ξανά κάλπες και η μόνη δουλειά που είναι χρήσιμη σ΄ εκείνους είναι τα ρουσφέτια στα οποία και επιδίδονται.
Θα πείτε, μα η πολιτική δεν είναι κατηχητικό, οι μπλόφες και οι αιφνιδιασμοί ήταν πάντα μέρος του παιχνιδιού. Σωστά. Η κατάχρηση όμως του προνομίου του Πρωθυπουργού να στήνει κάλπες όποτε τον εξυπηρετεί προκαλεί αντίδραση. Όχι μόνο σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αλλά και στο κυβερνών κόμμα. Νέοι υπουργοί, βουλευτές και κομματικά στελέχη βλέπουν ότι στήνεται ένα παιχνίδι ερήμην τους από τα «ρετιρέ» της παράταξής τους- τα λεγόμενα μεγαλοστελέχη που κατέχουν σημαντικούς υπουργικούς θώκους και η επανεκλογή τους είναι εξασφαλισμένη. Ένα παιχνίδι που εξυπηρετεί τις φιλοδοξίες και τους ρόλους τους για την επομένη. Όσο για τους βουλευτές, οι μισοί από τους οποίους θα χάσουν τις έδρες τους, τα κομματικά στελέχη και τους ψηφοφόρους που βλέπουν το… όνειρο της γαλάζιας διακυβέρνησης να γίνεται εφιάλτης, ποιος νοιάζεται; Το ζητούμενο είναι η διαχείριση της ήττας και η νομή της κομματικής εξουσίας
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “