Στην κόψη του ξυραφιού

Τελικά, η πολιτική προίκα του Γιώργου Παπανδρέου εντός και κυρίως εκτός Ελλάδος ήταν πολύ μεγαλύτερη από όση είχαν φανταστεί ακόμη και οι πιο φανατικοί οπαδοί του. Από όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας σ΄ αυτή τη φάση, μόνον αυτός μπορούσε να αντέξει τη σκληρή και εξευτελιστική- εκεί που έχουμε φτάσει- για τη χώρα μας πίεση και να ισορροπήσει στην κόψη του ξυραφιού ανάμεσα στους εχθρικούς Γερμανούς, τους προστατευτικούς Γάλλους, τις αγορές, το ανελέητο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη θυμωμένη Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα.

Και παράλληλα, στο εσωτερικό χώρας, παρά τα όσα συμβαίνουν, να συνεχίζει να διατηρεί την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος, που στην πλειοψηφία του πιστεύει ότι μόνον ο ίδιος και η κυβέρνησή του μπορεί να σώσουν τη χώρα από την κατάρρευση.

Για να διατηρήσει ο Πρωθυπουργός αυτή την υψηλή αξιοπιστία του στην Ελλάδα και στις Βρυξέλλες, την οποία έχει ανάγκη η χώρα τουλάχιστον μέχρι να βγει από το τέλμα, από εδώ και πέρα είναι αναγκαίο να πείσει τους Έλληνες ότι εκτός από αποτελεσματικός είναι και δίκαιος. Αυτόν τον κρίσιμο μήνα, που οι νέοι κηδεμόνες θα παρακολουθούν ακόμη και το πέταγμα των πουλιών στην Πλατεία Συντάγματος, δεν έχει την πολυτέλεια να υποχωρήσει στην ασφυκτική πίεση καμιάς συντεχνίας με τα γνωστά παλιά επιχειρήματα ότι τα μέτρα θα εξοργίσουν τους λαϊκούς ψηφοφόρους του κόμματος και θα χάσει το ΠΑΣΟΚ την παραδοσιακή του βάση.

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν θα τη χάσει, αλλά και εάν αυτό συμβεί, θα κερδίσει μιαν άλλη. Εκείνη των σοβαρών ανθρώπων, οι οποίοι δουλεύουν περισσότερο από τον πιο εργατικό Γερμανό που μας λοιδορεί, παράγουν, πληρώνουν φόρους, κόβουν και παίρνουν αποδείξεις, δεν εισπράττουν και δεν δίνουν μαύρα χρήματα, και δεν εκμαυλίζουν εφοριακούς και πολεοδόμους.

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “