Η εξουσία του αντιεξουσιαστή

ΘΑ ΗΘΕΛΑ να δω τον άνθρωπο που δολοφόνησε τους τρεις εργαζόμενους όχι για να κάνω ρεπορτάζ, αλλά για να του πω: Ο κάθε άνθρωπος βάζει τον πήχυ της συνείδησής του σε όποιο σημείο τον βολεύει για να αισθάνεται καλά και να μπορεί να κοιμάται. «Αλήθεια, εσύ κοιμήθηκες χθες;».

Δεν ξέρω αν αυτοαποκαλείται αντιεξουσιαστής, αριστεριστής, ακροδεξιός ή αγανακτισμένος πολίτης. Ούτε ξέρω αν βγαίνει με κουκούλα στις πορείες ή προτιμά να αντικρύζει τον κόσμο στα μάτια. Δεν ξέρω ακόμη αν έχει εργαστεί ποτέ ή είναι επαγγελματίας «επαναστάτης». Διότι μόνο όποιος έχει δουλέψει με όρους επιβίωσης στον σκληρό ιδιωτικό τομέα γνωρίζει καλά ότι η απεργία δεν είναι πάντα αυτονόητο δικαίωμα όλων, όπως πιστεύουν όσοι ζουν στη νιρβάνα και την ασφάλεια της μονιμότητας.

Προφανώς, ο «επαναστάτης» με τη μολότοφ θα μου πει ότι αστόχησε. Και ότι αυτό που επιδιώκει στην πραγματικότητα είναι να γκρεμίσει το σύστημα με τα «εξαπτέρυγά» του, να τιμωρήσει την ολιγαρχία, να εκδικηθεί την άρχουσα τάξη και τους νέους προστάτες της χώρας. Και όλα αυτά, στο όνομα των εργαζομένων που δέχονται βάρβαρη επίθεση από τον καπιταλισμό και την πλουτοκρατία.

Τρεις από αυτούς τους εργαζόμενους που βγήκε στους δρόμους δήθεν να υπερασπίσει, δολοφόνησε χθες. Με τις μεγάλες εξουσίες που διαθέτει. Πιο μεγάλες και από εκείνες των εξουσιαστών: την ανωνυμία και τις μολότοφ.

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “