Ηταν ο ηγέτης της Δεξιάς που αγαπήθηκε- ίσως – όσο και ο θείος του από τους ψηφοφόρους τους. Ηταν νέος, οικείος, άμεσος και τους έδινε ελπίδα για πολυετή παραμονή της συντηρητικής παράταξης στην εξουσία.
Τους παράτησε όλους σε μια νύχτα. Παρέδωσε αμαχητί την εξουσία, οδήγησε στη συντριβή και την ταπείνωση την παράταξή του και ακόμη δεν έχει δώσει μια εξήγηση σε εκείνους που τον πίστεψαν.
Χθες ο Κώστας Καραμανλής είχε μια μοναδική ευκαιρία να πει δυο λέξεις για να καταλαγιάσει την οργή των δεξιών στο πρόσωπό του. Θα ήταν αρκετό να πει δυο φράσεις και μια συγγνώμη για όσα βαρέθηκε να κάνει, για όσα δεν κατάλαβε, για όσα φοβήθηκε, για όσα τον εξαπάτησαν υπουργοί και συνεργάτες και για όσα πήρε ο ίδιος τις λάθος αποφάσεις.
Και μετά τη συγγνώμη, να ψήφιζε «ναι» στα μέτρα, για τα οποία και ο ίδιος ζήτησε αιφνιδιαστικά τον Οκτώβριο νέα εντολή από τον λαό για να τα εφαρμόσει. Αντί γι΄ αυτό, στριμώχτηκε στα «ορεινά» της Βουλής και ψήφισε «όχι». Το έκανε για να πειθαρχήσει στην κομματική γραμμή; Αστεία πράγματα. Ποιος μπορεί να διαγράψει από τη Ν.Δ. τον σχεδόν επί 13 χρόνια ηγέτη της και πρωθυπουργό, ο οποίος μάλιστα λέγεται Κώστας Καραμανλής; Αλλη μία ευκαιρία πήγε χαμένη.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “