ΜΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ που μπήκε στη ζωή μας το τελευταίο δίμηνο είναι η περίφημη αναδιάρθρωση του χρέους. Με πολλή ευκολία οι διάφοροι τεχνικοί του χρήματος προεξοφλούν εδώ και εβδομάδες ότι αυτή θα ήταν η μόνη λύση, αφού η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να καταφέρει να ξεπληρώσει τα μεγάλα χρέη της. Οι «ειδικοί»- ευτυχώς σπάνια οι προβλέψεις τους επαληθεύονται- ξεχνούν να πουν ότι το σενάριό τους βολεύει κυρίως όσους έχουν ποντάρει στη χρεοκοπία της Ελλάδας. Και ενδεχομένως κάποιους πολύ πλούσιους που έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό και περιμένουν να λεηλατήσουν τον πλούτο της χώρας μας μόλις αυτή γονατίσει οριστικά.
Η αναδιάρθρωση του χρέους, εάν κάποια κυβέρνηση την αποφάσιζε, θα τιμωρούσε σκληρά κυρίως μισθωτούς και μικρομεσαίους που εμπιστεύτηκαν το κράτος τους για να ασφαλίσουν τους κόπους μιας ζωής. Ενα απλό παράδειγμα: ένας οικογενειάρχης έχει αποταμιεύσει 30.000 ευρώ σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Με την περίφημη αναδιάρθρωση θα πάρει πίσω τα μισά, εάν όχι λιγότερα. Και προσέξτε, εδώ δεν είναι τζόγος για να πει κάποιος «ας πρόσεχαν» όπως είχε πει ο κ. Σημίτης για τους χαμένους της Σοφοκλέους. Γιατί αυτό ακριβώς έκαναν οι άνθρωποι, πρόσεξαν και εμπιστεύτηκαν το κράτος. Θα ήταν αδιανόητο να εξαπατηθούν. Τότε η νέα γενιά κουκουλοφόρων θα ήταν αυτοί που σήμερα αυτοαποκαλούνται νοικοκυραίοι.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “