ΑΞΙΖΕΙ να βγει κανείς έστω για λίγο από το κάστρο της Αθήνας, να ξεχάσει το αμαρτωλό τρίγωνο της Πλατείας Συντάγματος και κυρίως τους «αναλυτές» θαμώνες του και θα δει τον κόσμο με άλλη ματιά, πιο υγιή και σίγουρα πιο αισιόδοξη. Εφυγα τρεις ημέρες, πήγα στον Αγιο Νικόλαο της Κρήτης όπου με φιλοξένησαν φίλοι από τα παλιά. Επειτα από 12 χρόνια που είχα να πάω εκεί, είχαν αλλάξει πολλά εκτός από ένα: τα γεμάτα τραπέζια και το ατελείωτο φαγοπότι. Ενα μεσημέρι και τα 11 πιάτα που απλώθηκαν μπροστά μας ήταν όλα με σπιτικά προϊόντα. Μόνο το αλάτι ήταν από τον μπακάλη. Οι Κρητικοί- μιλάω για τους αστούς- άρχισαν πάλι να καλλιεργούν τους κήπους τους. Φυτεύουν ό,τι μπορείς να φανταστείς και μετά ανταλλάσσουν προϊόντα. Και το κάνουν με τη χαρά της δεκαετίας του ΄60. «Ο τουρισμός έχει πέσει. Μισοάδεια τα ξενοδοχεία και ακόμη πιο άδειες οι ταβέρνες. Ομως εμείς θα επιβιώσουμε γιατί ανακαλύπτουμε ξανά παλιές άξιες», μου είπε ο φίλος που με φιλοξενούσε και για πρώτη φορά έπειτα από έξι μαύρους μήνες χαμογελώ με ανακούφιση. Το πιστεύω, θα τα καταφέρουμε.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “