∆εν χρειάζεται πλέον οι πολιτικές ηγεσίες που γνωρίζουν καλά την πραγµατικότητα στην ευρωζώνη να παίζουν µε τις λέξεις. Ούτε οι πολίτες έχουν πλέοντην ψυχική αντοχή να περιµένουν λαγούς από τα µανίκια κανενός.
Η χώρα συντηρείται από τον Μάιο στην Εντατική µε το περίφηµο Μνηµόνιο, το οποίο προφανώς δεν είναι ευλογία, ωστόσο είναι ένα ισχυρό φάρµακο που κρατάει όρθια τη χώρα και της επιτρέπει να διαπραγµατεύεται µε τους δανειστές για χρέη της. Η αγορά ωστόσο, η λεγόµενη πραγµατική οικονοµία, έχει φαλιρίσει.
Πάνω από 100 δισ.είναι στον αέρα, καθώς ο καταστηµατάρχης δεν πληρώνει τον προµηθευτή, ο προµηθευτής δεν πληρώνει τον παραγωγό και πάει λέγοντας. Τα χρέη του ενός προς τον άλλον µετακινούνται από µήνα σε µήνα και γράφονται στα τεφτέρια, καθώς έπαψαν να κυκλοφορούν επιταγές. Καλό σενάριο για τη σωτήρια της χώρας δεν υπάρχει. Υπάρχουν µόνο το κακό σενάριο και το χειρότερο: το κακό, λέει, είναι έπειτα από αιµατηρές θυσίες, δραµατικές περικοπές στον δηµόσιο και ιδιωτικό τοµέα, σκληρή λιτότητα και φτώχεια, η χώρα να διατηρηθεί στη ζώνη του ευρώ και η Γερµανία θα τη βοηθήσει να προχωρήσει στην αναδιάρθρωση του χρέους. ∆ηλαδή να γλιτώσει ό,τι µπορεί από χρέη της. Ετσι έπειτα από χρόνια η επόµενη γενιά να ζήσει αξιοπρεπώς σε µια ευρωπαϊκή χώρα, αλλά µε σκληρή δουλειά και χωρίς δανεικά.
Το χειρότερο σενάριο είναι οι ισχυροί της Ευρώπης να µας εγκαταλείψουν. Να φύγει η τρόικα, να γίνει στάση πληρωµών, η χώρα να χρεοκοπήσει και επίσηµα, και να επιστρέψουµε µε τη δραχµή µας στην εξαθλίωση.
Οσοι ποντάρουν σ’ αυτό το σενάριο ευτυχώς – όπως δείχνει η αλλαγή στάσης της κ. Μέρκελ – θα χάσουν. Η Ελλάδα δεν θα καταστραφεί, αλλά όταν βγει από τη θύελλα τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Ολα θα είναι πιο δύσκολα, πιο κοπιαστικά και πιο φτωχικά.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “