[Αγιογραφίες] Πάπαλα

Ο Ολάντ επιστρέφει στην Τριερβελέρ. Ο Βενιζέλος υπαναχωρεί κάπως στα περί συμμετοχής στην κυβέρνηση. Και ο Γρηγοράκος πήρε πίσω τα περί Ουκρανίας. Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και ο Πούτιν τα μαζεύει κάπως στο Σλαβιάνσκ. Μόνο ο Πάγκαλος επιμένει να χαρακτηρίζει αυτοκτονικό το δίλημμα των εκλογών που έχει βάλει το ΠαΣοΚ, αν και ακόμη κι αυτός τα γυρίζει λίγο: εκεί που έλεγε ότι θα ψηφίσει Ποτάμι τώρα δηλώνει ότι αμφιταλαντεύεται για το τι θα κάνει με το ΠαΣοΚ.

Η εποχή προσφέρεται για διακριτικές αναδιπλώσεις. Ή, τέλος πάντων, για προσαρμογές. Δεν είναι να τραβάς τα πράγματα στα άκρα. Δεν ξέρεις πού θα βρεθείς. Ας πούμε, τον Ολάντ τον παράτησε η Γκαγέ και βρέθηκε μπουκάλα. Ο Πούτιν ξέρει ότι με τη Ρωσία διασυνδεδεμένη οικονομικά με τη Δύση ο τσαμπουκάς με κουκούλες στην Ουκρανία έχει όρια. Ο Γρηγοράκος αντελήφθη ότι το παρατράβηξε. Ποιοι είναι οι Ουκρανοί και ποιοι οι ρωσόφωνοι στην Οδησσό του ΠαΣοΚ και ποιος θα φιτιλιάσει την κατάσταση για να κάνει παρανάλωμα ποιον;

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά ο Γρηγοράκος – όπως και ο Κασσής – σκιαγραφεί έναν νέο τύπο πασόκου βουλευτή. Δεν είναι όνομα πρώτης γραμμής – τα προηγούμενα χρόνια θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητος. Δεν έχει όμως κανένα πρόβλημα να τα πει χοντρά, να κράξει – συνήθως με τρόπο που εξυπηρετεί τον έναν ή τον άλλον από τους μεγάλους παίκτες στο ΠαΣοΚ. Η αλήθεια είναι ότι το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα περιήλθε σε φάση που οι ποπολάροι τα βάζουν με την ελίτ στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Νοεμβρίου του 2011, όταν η Καϊλή και η Μερεντίτη είχαν σηκωθεί και φώναζαν στον Παπανδρέου. Μερικά εικοσιτετράωρα αργότερα ο Γιώργος ήταν παρελθόν. Ωστόσο, οι έχοντες μνήμη πράσινου ελέφαντα θα αντιτείνουν ότι κακώς κατηγορείται η βενιζελική πλευρά για τέτοιες πρακτικές. Ηταν στη συνδιάσκεψη του 2007 που η πτέρυγα Βενιζέλου άκουσε τα εξ αμάξης – κυρίως ο Λοβέρδος που καθόταν ατάραχος στην πρώτη σειρά – από τα θεωρεία. Η κλάκα αλλά και η λογική της οχλοβοής επιστρατεύθηκαν από τους παπανδρεϊκούς. Ποτέ το ΠαΣοΚ δεν είχε φθάσει έως εκεί. Οι συγκρούσεις είχαν την παγερή ατμόσφαιρα στο Πεντελικόν. Μέχρι εκεί. Οι ιπτάμενες πλαστικές καρέκλες ήταν για τη Νεολαία ΠαΣοΚ της χρυσής εποχής.

Ο Γρηγοράκος ως Γρηγοράκος ή ο Κασσής ως Κασσής δεν λένε, λοιπόν, κάτι στη φάση αυτή. Περισσότερο λένε για την επόμενη φάση – δηλαδή για το μετά τις εκλογές. Εκεί οι πασόκοι θα πρέπει να δουν αν θα χρειαστεί μια καινούργια ισορροπία. Πώς θα γίνει όμως αυτό σε μια ανισόρροπη ατμόσφαιρα με φραστικές υπερβολές και χοντράδες; Γιατί το πρόβλημα με την οξύτητα είναι ότι ανοίγει πληγές που μετά δεν κλείνουν εύκολα. Οτι δηλητηριάζει το κλίμα. Και ότι εμποδίζει τις συναινέσεις που είναι αναγκαίες για να επιτευχθεί σύνθεση. Αλλιώς πάπαλα…