Ολοένα και συχνότερα, δραματικά δημοσιεύματα προαναγγέλλουν – το πανθομολογούμενο – τον ζοφερό χειμώνα που καιροφυλακτεί εις το κατώφλι της Ευρώπης. Τον άτσαλο χορό σύρουν με τη σειρά τους οι κρατικοί αξιωματούχοι, έξωθεν και έσωθεν, αναμασώντας άγαρμπα τα βαρύγδουπα περί εφιαλτικού χειμώνα, εποχής στερήσεων και λιτότητας· σαν να ζυμώνουν σκληρά τη συλλογική μαγιά.
Κατ΄ αρχάς, προέχει το ανώμαλο καλωσόρισμα στην αδυσώπητη πραγματικότητα, την οποία σημειωτέον κορόιδευε ως ύπουλη καταστροφολογία, το «έντρομο» πλέον σύστημα. Τώρα αναδιπλώνεται, πλέκοντας σιγά-σιγά το αφήγημα των αναγκαίων θυσιών, των ηθικά επιβεβλημένων να υιοθετηθούν στην καθημερινή νοοτροπία αδιαμαρτύρητα. Εν ολίγοις αρχίζει τις συνειδησιακές μαλάξεις ενόψει του ψύχους.
Μεθοδικά λοιπόν το επικοινωνιακό μείγμα αλλάζει συστατικά: από το ναρκωτικό της κραυγαλέας υπεραισιοδοξίας κατά τους παρθενικούς μήνες της ρωσικής εισβολής, το οποίο μοιράζονταν απλόχερα στα μιντιακά φαρμακεία, μεταπηδήσαμε στο χοντροκομμένο χάπι του σιωπηρού ρεαλισμού· ως δια μαγείας ανακαλύπτεται ο τροχός…! Η Ευρώπη, αν είναι δυνατόν, θα δεινοπαθήσει…
Εξ ορισμού φάνταζε ηλίου φαεινότερων ότι οι επιπτώσεις ενός παρατεταμένου πολέμου θα γονατίσουν τις κοινωνίες· ότι υπό το κράτος κλονισμού θα λαβώσουν τα ευρωπαϊκά έθνη, καθώς εκείνα θα διολισθαίνουν απροστάτευτα στην φτώχεια. Ipso facto, ο λιμνάζων πόλεμος μετά των κυρώσεων σφυροκοπά βάναυσα την ευρωπαϊκή κοινωνική συνοχή και πόρρω απέχει της «ρωσικής εξόντωσης», όπως ευαγγελίζονταν οι μεγαλοφυείς ηγεσίες και οι πορφυρογέννητοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Μα, ούτε το τελευταίο πραγματοποιείται.
Μοιραία, κατασκευάζεται ένα γιγάντιο θερμοκήπιο εύφλεκτης ιδεολογικής ριζοσπαστικοποίησης.
Ολίγοι αφελείς μονάχα λοιδορούν ακόμα με τυφλή εμμονή την αλήθεια, απολαμβάνοντας τον «μακάριο» ύπνο… της τελικής νίκης.
Απορώ πραγματικά! Εδώ η καρδιά της Ευρώπης παθαίνει έμφραγμα και οι σοβαροφανείς γιατροί, οι τιτλούχοι, την κοιτάζουν ανέμελοι. Αν δεν τερματιστεί ο πόλεμος, τότε το έρεβος θα απαγχονίσει στη σφικτή θηλιά του ολόκληρη την Γηραιά Ήπειρο.
Ιδού και ένας δεύτερος τροχός…
