Ο κανίβαλος της ελευθεροτυπίας

Ο τίτλος μεταφέρει ένα σύνθημα διαμαρτυρίας. Εμπνέει ακιδογράφημα, βαμμένο σε τοίχους  «ομίλων», σαν φωτεινό στίγμα. Ερεθίζει σίγουρα τη συστημική μας κακοδαιμονία, αλλά ακουμπάει επίσης τη χαίνουσα πληγή ολάκερης της Δύσης. Ας ρίξουμε λίγο «αντισηπτικό», τσουχτερό, ώστε να καθαρίσει το αιμορραγικό άνοιγμα.

Γνήσιο τέκνο της ελευθεροφροσύνης και του αδέσμευτου στοχασμού, ο Τύπος εξέδωσε μέσα από τα πιεστήρια τις φυλλάδες της Νεωτερικότητας. Έφτιαξε το γραπτό ‘‘χωνί’’, όπου βοούσαν οι ιδέες, όπου σιγόβραζαν οι επαναστάσεις και γεννιούνταν η πολιτική. Μέσω της πληροφορίας κατέβασε τις μάζες στο γίγνεσθαι της πολιτικής, μεταμορφώνοντας τες σε κοινή γνώμη.

Με άλλες λέξεις, ο Τύπος υπήρξε η δημοκρατική ηχορύπανση στη βουβαμάρα του αυταρχισμού. Αποτελούσε το μακρύ δόρυ του αστικού φιλελευθερισμού.

Ακριβώς εξαιτίας της τεράστιας διαμορφωτικής του δύναμης, έλκυσε την προσοχή των κύκλων εξουσίας. Σταδιακά λοιπόν, ο αυτοσκοπός νοθεύτηκε από την ιδιοτέλεια. Άρχισε να αγιάζεται ως εργαλείο στις διάφορες χείρες, οι οποίες έβγαιναν από τις γαστέρες του επιχειρηματικού παραγοντισμού.

Παλαιότερα, ο χρωματισμός, το συμφέρον συνυπήρχε με την ηθικοπολιτική δεοντολογία. Οι εκδότες ήταν ιδεαλιστές, ανεκτικοί έναντι στη παρρησία. Στη κατοπινή μεταβιομηχανική περίοδο, ο εκδοτικός κλάδος, ο τηλεοπτικός χώρος και ο ηλεκτρονικός ιστότοπος  καταβροχθίστηκαν, από παντοδύναμα οικονομικά συγκροτήματα. Ελέγχθηκε πλήρως η χρηματοδότηση.

Κάπου στο σημείο τούτο, η χαλκευμένη ελευθεροτυπία σακατεύτηκε εξαιτίας της πολιτικής ορθότητας η οποία επέβαλε ένα είδος εννοιολογικού αναπρογραμματισμού. Κατασκεύασε το δικό της προηγμένο ιδεολογικοπολιτικό λεξιλόγιο, ιδρύοντας παράλληλα πολλούς φρουρούς στη δημόσια σφαίρα, σχολιαστές και ακαδημαϊκούς, προκειμένου να καταστέλλει συνειδήσεις ή αντιρρήσεις.

Είναι πανθομολογούμενο ότι η ελευθεροτυπία στη πατρίδα μας, αλλά και συλλήβδην στη Δύση, υποφέρει και αγκομαχεί. Κάθε σοβαρός πολίτης, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης ή ιδεολογικής τοποθέτησης, το παραδέχεται άλλοτε σιωπηρώς, άλλοτε ηχηρώς.

Με πρόσχημα τον ανόθευτο διάλογο, τη διαφύλαξη της δημοκρατικής πολυφωνίας και τον πολιτικό καθωσπρεπισμό δημιουργήθηκε μια σιδηρά λογοκρισία, με την οποία ανασκολόπισαν το δημόσιο βήμα, δια της σούβλας του ηθικού διασυρμού και της ιδεολογικής εξορίας. Επεκτάθηκε δε, υπό το καθεστώς της κατευθυνόμενης είδησης και της αποσιώπησης.

Αναμφίβολα, μόνο ο μύωπας ή ο αφελής, δεν βλέπει το πασιφανές ότι στα δυτικά πολιτεύματα συντελείτε μια μεθοδική ‘‘εκκαθάριση’’ της ελευθεροτυπίας, το κύρος της οποίας διασώθηκε από τις πιο αδίστακτες περιπέτειες του ολοκληρωτισμού.

Ας καταλήξουμε. Κανίβαλος της ελευθεροτυπίας είναι η Ενιαία Σκέψη. Πρέπει να σταματήσουμε αυτό το σκοτεινό τέρας.