Οι πολεμοχαρείς φιλειρηνιστές
Μα νοείται αιμοβόρος χορτοφάγος; Αφιερωμένο στους θεατρίνους ''ακτιβιστές'', κάλπικους πασιφιστές...
Τα χρόνια μας χοροπηδούν τελείως στο ‘‘τραμπολίνο’’ της παράνοιας. Ακράδαντα πιστεύω ότι ο καημένος ιστορικός του μέλλοντος θα παλαβώσει, όταν θα ενσκήψει στη θεότρελη εποχή μας. Πως να τακτοποιήσει ερμηνευτικά, μια πραγματικότητα, αναποδογυρισμένο σύμφυρμα, το οποίο προκαλεί εγκεφαλικό ίλιγγο. Βοηθό πάντως στο θολό σταυρόλεξο θα έχει τη δυστοπική λογοτεχνία.
Εδώ ταυτίζεται με τον σημερινό άνθρωπο, το τραγικό υποκείμενο της συγκυρίας. Μα νοείται αιμοβόρος χορτοφάγος; Μήπως είναι άλλη μια χρονογραφική κοροϊδία; Πολύ φοβάμαι πως όχι. Την ώρα που οι ρωσικοί όλμοι βομβαρδίζουν τα ουκρανικά ερείπια, στο λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο, ορισμένοι πολεμοχαρείς προβάρουν φιλειρηνιστές.
Σκεφτείτε πόσο οξύμωρη φαντάζει η εν λόγω στάση, πόσο υποκριτική και ανεπίγνωστη. Απεύχονται την εκεχειρία, προβοκάροντας τη διαιώνιση του πολεμικού δράματος με λογύδρια περί ειρήνης. Αφήνουν μια ψιλή υποσημείωση συναδέλφωσης γραμμένη σε αδελφοκτόνο προσκλητήριο.
‘‘War is peace’’ προπαγάνδιζε το οργουελικό χαρτοφυλάκιο. Εκείνο διαλαλούν και σήμερα, μερικοί απερίσκεπτοι στη Δύση, θυσιάζοντας την Ουκρανία, σαν βιασμένη Ιφιγένεια. Ομνύουν εις ένα αγαλήνευτο και ανήμερο έργο ενώ διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους υπέρ της αταραξίας, της… κάλμας.
Σας προκαλώ, να μελετήσετε αδογμάτιστα τις αναρτήσεις ή τοποθετήσεις, διαφόρων κάλπικων πασιφιστών, οι οποίοι ως δήθεν υπερασπιστές της διεθνούς νομιμότητας και της παγκόσμιας άπνοιας, τορπιλίζουν τη διεθνή σταθερότητα. Πολύ κυνικοί ιδεαλιστές ομολογώ… Κάθε κήρυγμα, αποτελεί ένα πολεμικό μανιφέστο, διαβολικά μεταμορφωμένο σε φυλλάδιο ειρήνης.
Το αιματηρά άκρα στην υπηρεσία της λευκής ανακωχής. Θαυμάσιο, ‘‘ω γραμματείς και φαρισαίοι’’. Ας ξεσπάσει ένας πυρηνικός πόλεμος, για να αποσπάσουμε μια ραδιενεργή ειρήνη.
Έτσι θα πραγματώσουμε οριστικά το ποθητό ‘‘Τέλος της Ιστορίας’’, μάλιστα δε μέσω μιας ιδιαίτερα…”βιρτουόζικης” εξαύλωσης, μαθηματικά εγγυημένης.
Στη ”μεγάλη καμπή της ιστορίας” όπως γνωμάτευσε ο Άγγελος Τερζάκης, το ανάστημα του Ανθρώπου μετριέται στις προθέσεις.
Αφιερωμένο στους θεατρίνους ”ακτιβιστές”.